04

Wie verplicht wordt te werken voor een uitkering krijgt geen salaris. In de eerste plaats is er werken met behoud van uitkering voor werklozen die in principe wel kunnen werken. Dit systeem bestaat in bijna alle gemeenten allang.

Per 1 juli 2014 gaat de tegenprestatie waarschijnlijk in alle gemeenten ingevoerd worden. Ook werklozen of arbeidsongeschikten, die niet kunnen werken of waarvan duidelijk is dat ze nooit meer betaald werk zullen verrichten moeten ‘iets’ terugdoen voor hun uitkering. De klantmanager wijst aan waar je wat moet gaan doen. Je hebt geen keus, je kunt niet weigeren. De gemeente bepaalt, komt in de wet te staan. Als je weigert, kan de uitkering gestopt worden en dan mag je in alle vrijheid verhongeren onder de brug.

Daarom zijn deze vormen van arbeid in strijd met het verbod op dwangarbeid, zoals gedefinieerd in internationale verdragen. Vele bijstandsgerechtigden worden in verschillende gemeenten onder slechte voorwaarden tewerkgesteld in vernederende disciplineringsprojecten waar ze in sommige projecten in strijd met de arbeidsomstandighedenwet veel te veel uren zware monotone arbeid moeten verrichten en waarbij sommige wethouders openlijk toegeven dat ze gratis arbeidskrachten willen gebruiken om de bezuinigingen op te vangen.

Dit leidt tot het volgende. Salarissen worden verlaagd, omdat gewone arbeiders moeten concurreren met dwangarbeiders die gratis zijn voor de werkgever. Mensen worden ontslagen, omdat het werk gedaan wordt door dwangarbeiders met een uitkering. Dat heet verdringing. Een voorbeeld is een grote GGZ instelling, die de betaalde krachten in een flexpool voor receptiewerk vervangt door dwangarbeiders met een participatiebaan.

Verder hebben dwangarbeiders geen arbeidsrechten zoals een arbeidscontract, een cao of een pensioenopbouw. Dus ook al werken zij, zij worden niet behandeld als werkende in loondienst met de daarbij behorende rechten, maar als rechteloze werkloze. Bovendien zijn ze niet verzekerd voor de sociale verzekeringswetten. Dus als je ziek wordt, of er vindt een bedrijfsongeluk plaats, dan ben je niet verzekerd. Als je door het bedrijfsongeval arbeidsongeschikt wordt, krijg je geen ziektewetuitkering maar ben je je hele leven verder aangewezen op de bijstand.

Vele bijstandsgerechtigden die nooit meer betaald werk zullen verrichten, doen al zelfgekozen zinvol vrijwilligerswerk dat op hun mogelijkheden is afgestemd. Waarom dan een door de gemeente te bepalen generieke verplichte tegenprestatie zonder onderscheid des persoons voor mensen die nooit meer betaald werk zullen verrichten? En dit op straffe van uitsluiting uit de uitkering gedurende een langere periode?

Het gaat uit van een vooral op het rechtse politieke spectrum heersend diep ingeworteld wantrouwen jegens de ‘bijstandstrekkers’ die gestigmatiseerd worden als nietsnutten, klaplopers en fraudeurs. Bijstandsgerechtigden in het algemeen vinden zij erger dan frauderende bankiers die miljoenen achterover drukken ten koste van de gemeenschap.

Aan het daadwerkelijk scheppen van voor de mensen geschikte banen wordt bijna niets gedaan. De meeste werklozen willen dolgraag betaald werk. Werkloosheid is een gevolg van het tekort aan banen waardoor honderdduizenden geen perspectief meer hebben in hun leven met op de achtergrond de dreiging zonder een dak boven je hoofd en eten te komen. Zodat arbeidsongeschikten en werklozen een groot zwart gat voor zich zien opdoemen met alle ellendige gevolgen van dien.

Piet van der Lende

Voorzitter van de Bijstandsbond

Door ravage

Abonneer
Laat het weten als er

*

3 Reacties
Oudste
Nieuwste Meest gestemd
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties
Rang
10 jaren geleden

Spijker, op zijn kop.

10 jaren geleden

De vraag hoe houden wij zoveel mogelijk mensen in de bijstand is hiermee beantwoord.
Dat bedrijven het land uitvluchten , net als veel talentvolle mensen lijkt Jatte Klijnsma (18 mrt 1957 Hoogeveen) van de Partij Van de Armoede niet te willen weten.
Ze heeft gestudeerd op de universiteit van Groningen maar blijkbaar niets geleerd, net als Samson maar dat terzijde.
Lasten verlichting werkt wel, maar dan gaat de economie groeien, dat willen die salon-socialisten niet weten.
Vergeet niet dat al dat geld voor deze subsidie arbeid moet verdiend en opgebracht worden door die paar mensen welke nog werken.
mensen worden zo gedwongen tot een uitzichtloos bestaan, iets wat vroeger in Oost Europa ook gebeurde.
West Europa sprak daar schande van weet u nog wel…?
Doet ons (denktank) herinneren aan die film van Steven Spielberg, SCHINDLER’S LIST.
Daar kunt u gewoon naar googelen ……… 
ik wil indien toegestaan hier ook een link onder plaatsen……
http://www.ipernity.com/blog/bertus/468399 
Piet van der Lende slaat echt de spijker op zijn kop, en goed raak ook !
 

rip
10 jaren geleden

Of is het gewoon staatssteun?
Citaat uit het blad ‘ Loonkostensubsidies-en-staatssteun.pdf ‘
“5. Enkele praktijkvragen

1. Hoe zit het met werken met behoud van uitkering of het creëren van participatiebanen, werkervaringsplaatsen, stageplekken en leer-werkplekken? Kan hier ook sprake van staatssteun zijn? Ja. Bij werken met behoud van uitkering kan eveneens sprake zijn van staatssteun. Het feit dat er geen loonkostensubsidie wordt verstrekt, (lees: er geen geld van overheid naar een andere organisatie gaat) is niet leidend in dit verhaal. Van belang is dat er gratis productiviteit wordt geleverd. Die productiviteit kan worden aangemerkt als staatssteun. De onderneming waar de uitkeringsgerechtigde geplaatst wordt ontvangt immers een voordeel in de vorm van gratis productiviteit. Dit voordeel is weliswaar niet direct, maar wel indirect met staatsmiddelen bekostigd. De werknemers ontvangen immers een uitkering van de staat. Er is geen sprake van staatssteun als het werk wordt verricht bij een organisatie die geen economische activiteit verricht. Het zou dus raadzaam kunnen zijn, en dat geldt zowel met betrekking tot de verstrekking van loonkostensubsidies als ook met betrekking tot de in de vraag genoemde voorbeelden, om te (laten) detacheren bij overheidsinstellingen en instellingen die geen economische activiteiten verrichten. Een nadeel hierbij is wel dat bij deze instellingen over het algemeen weinig reguliere banen te verkrijgen zijn. In alle andere gevallen zijn de staatssteunregels gewoon van toepassing.”  Einde citaat.