De rechtse website De Dagelijkse Standaard kan zich elke keer weer mateloos opwinden over links. Maar is dat vermaledijde links wel zo links? Neem de recente irritatie over ‘het linkse icoon’ Femke Halsema.

De zin ‘dat wij onze bestemming niet vinden in onverschilligheid en hebzucht’ is afkomstig uit een geloofsbelijdenis van de Remonstranten, een groepering uit de 17e eeuw die altijd in de clinch lag met hun tegenpartij de Contraremonstranten. Ze gunden elkaar het licht in de ogen niet vanwege verschil in religieuze opvattingen, weliswaar vermengd met wat wereldse politiek van die dagen. Niettemin dat laatste konden onze voorvaderen fanatiek ruziën over de eeuwige bestemming van de mens.

De wetenschap heeft gelukkig veel veranderd, maar heden ten dage vernemen we nog echo’s uit het verleden. Zoals bij de verhitte ideologische strijd tussen rechts en links in ons land, dat af en toe de vorm lijkt aan te nemen van een ouderwets theologisch dispuut. Op de conservatieve website De Dagelijkse Standaard (DDS) worden bij tijd en wijle verhandelingen gehouden over het werk van de Amerikaanse schrijfster Ayn Rand. Bij ons bekend door de roman Atlas Shrugged (1957), in Amerika het populairste boek na de bijbel. Deze voorvechtster van ‘de deugd van het egoïsme’ is in ons land sinds de crisis het ideaal onder rechtse jongeren.

Ouwe koeien en verkiezingstijd

Zo is daar Yernaz Ramautarsing, een ‘welbespraakte rechtse student’ op de Universiteit van Amsterdam. Zijn optreden bij de publieke omroep – afgelopen november zette hij conferencier Freek de Jonge voor schut – heeft hem geen windeieren gelegd. Wanneer je wat zapt op tv kan je hem tegen komen in een programma waarin hij een warm pleidooi houdt voor ‘godin Rand’. Yernaz schrijft vol vuur over haar ideeën op DSS.

SONY DSC

Onlangs nam hij ‘het linkse icoon’ Femke Halsema onder handen die het waagde kwaad te spreken over zijn geloof. Met een vlammend betoog, gebaseerd op zijn lievelingsroman die hij ‘zijn bijbel’ noemt, veegt Yernaz resoluut de vloer aan met de bekrompen linkse denkbeelden van Halsema. De voormalige partijleider van GL waagde het, na het zien van de film The Wolf of Wallstreet, op de betaalwebsite voor de Grachtengordel de Correspondent, een artikel te schrijven ‘over de ziekelijke (rechtse) hebzucht die in ons allen huist’ […] ‘Een miskenning van deze hebzucht (immers oorzaak van de crisis) die we allemaal kennen en die losbreekt als de gelegenheid zich aandient en weinig ons tegenhoudt’.

Yernaz opent de aanval op het linkse dwaallicht met: ‘Hebzucht is in haar huidig gebruik een vals concept, de betekenis ervan combineert korte termijn denken met hedonisme’. Zijn betoog, waarbij hij op bijna elke regel het woord ‘links’ laat vallen als zijnde een banvloek, wordt aandoenlijk wanneer hij stelt: ‘De onversneden antikapitalistische retoriek van Halsema is intellectueel oneerlijk’. Daarbij duikt hij in de tekst van geestelijk leidsvrouw Rand en haalt hij Gordon Gekko (Greed is good) uit de film Wall Street van stal om tot de conclusie te komen: ‘Kapitalisme (gezonde hebzucht dus) verdeelt de taart niet maar doet deze groeien’. En mocht het misgaan, dan komt dat natuurlijk ‘door perverse overheidsinterventie’.

Vergane glorie

Altijd weer hetzelfde liedje met gelovigen. Zowel links als rechts streven naar hetzelfde doel, geluk en voorspoed voor iedereen, maar ze struikelen altijd op de weg naar het eeuwige licht. Maar Yernaz en zijn medestanders kunnen ook andere vragen stellen: Halsema ziet zichzelf als links, maar wat maakt haar eigenlijk zo links? Want na haar vertrek in 2010 ontplofte GL, omdat de partij juist niet meer zo links was.

Halsema volgde, met haar ogen (hebberig) gericht op het regeringspluche, de politieke mode van dat moment: afbraak van de sociale zekerheid (zoals versoepelen ontslagrecht, beperken WW) die meer doorstroom moest bewerkstelligen op de arbeidsmarkt. Zij en haar partij sloten zich aan bij het ideaal van werkgevers dat werknemers nog flexibeler dienden te worden, dat met name voor de kwetsbare groepen op de arbeidsmarkt grote gevolgen heeft.

windmolenpark in 2020
windmolenpark 2025

Nu we het toch over Halsema en GL hebben, wat rest er nog van hun groene linkse droom? Oftewel, de idealistische linkse cultuur van weleer. Windmolens leveren bijvoorbeeld amper energie en zijn met name gunstig voor de staalindustrie en beleggers. Want de nieuwe trend in geldland is beleggen in windenergie. Windmolens worden gretig gebruikt voor gewiekste fiscale trucs, uitgedacht in ‘gespecialiseerde financiële boetieks’, waardoor die aantrekkelijk worden als beleggingsobject voor de grote jongens. Zoals Rijkman Groenink. Oftewel, windmolens zijn populair in de fascinerende wereld van hebberige rechtse mannen die zo hun belastingcenten weer terug harken en legaal misbruik maken van riante subsidieregelingen.

Waarbij de vraag ‘hoe lang gaan windmolens mee?’ wordt ontweken. Men vraagt zich steeds meer af of de vele miljarden die nog besteed gaan worden niet de ‘Fyra van de toekomst zijn’. ‘We kunnen in de toekomst immers slimmer en duurzamer in onze energie voorzien’ en: ‘Windmolens bieden een dure schijnzekerheid van schone energie, die ons afhoudt van echte innovatie’, denkt Adjidj Bakas bijvoorbeeld. Over twintig jaar zullen windmolens hooguit duur afval zijn. Wie naast beleggers daar reikhalzend naar uitkijken? Schroothandelaren.  

Ron Kretzschmar 

 

 

Door ravage

Abonneer
Laat het weten als er

*

0 Reacties
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties