If_mama_ain__t_happy
If Mama Ain’t Happy, Nobody’s Happy

Ieder jaar is het een spannend moment wanneer de nieuwste lichting afstudeerfilms van de Nederlandse Filmacademie gepresenteerd wordt. Er is altijd wel een film die erboven uit steekt, dit jaar zelfs twee.

DOCUMENTAIRES

If Mama Ain’t Happy, Nobody’s Happy van Mea de Jong is weer eens een egodocument, daar waren er de afgelopen jaren niet veel van. De familie van de regisseuse kent een lange traditie van vier generaties waarvan de moeders het zonder man konden en kan rooien. Vooral de moeder van Mea is doorlopend in beeld en we ervaren een stekelige dialoog met haar dochter over het leven zonder man. De dochter zet namelijk haar vraagtekens bij de trotse familiegeschiedenis.

Dit is een emotionele en toegankelijke documentaire over moeders en dochters, de persoonlijke signatuur van de regisseuse maakt de film hartverscheurend. De documentaire steekt met kop en schouders boven de overige dertien filmproducties uit omdat Mea de Jong een perfecte samensmelting van vorm en inhoud voor elkaar gekregen heeft. De documentaire vervalt niet in loze nostalgie, er wordt wel vertederd terug geblikt naar de bewogen vrouwenlevens van weleer.

jett-rebelJett Rebel: Ready For Takeoff van regisseur Harme Rieske is een portret van de 23-jarige muzikant Jett Rebel die waarschijnlijk een beloftevolle toekomst tegemoet gaat. Hij bezit in ieder geval gedrevenheid. De legendarische gitaarmaker Sjak Zwier maakt een nieuwe gitaar voor hem. We volgen dit productieproces en Jett’s eerste stappen op het podium. Het is een lieve documentaire geworden over een aandoenlijke jonge muzikant die zijn dromen poogt waar te maken.

mij-krijg-je-niet

 

Mij Krijg Je Niet van Sjoerd Niekamp gaat over de vrouw Gerda die ernstig ziek is en langzaam weg kwijnt. Wrang is het moment wanneer zij met haar echtgenoot een nieuwe keuken gaat kopen, terwijl ze reeds een fabuleuze inrichting in haar woning in gebruik heeft. Gerda is een vrouw die alles heeft wat haar hartje begeert, het enige wat ze niet kan kopen is een wederkerende gezondheid. De documentaire roept weinig compassie op omdat we Gerda niet leren kennen, het resultaat is te hermetisch, afstandelijk en ontoegankelijk.

vaderlandVaderland van Nathalie Crum, een mijmering over een vrouw met een groot verlies, is gesitueerd op het Limburgse platteland, Helaas is de documentaire te vaag en onbestemd om enig grip op te krijgen.

nowhere-place

 

Susanne Opstall laat met Nowhere Place zien hoe ver mensen durven gaan om hun dromen te verwezenlijken. We zien een Duitser die zich inschrijft voor een enkeltje planeet Mars, vertrekdatum over circa tien jaar. Is het gek dat hij zijn vrouw dit niet durft te vertellen? Een bergbeklimmer blijft dichter bij huis met zijn missie om de hoogste toppen te beklimmen. Het heeft verwoestende gevolgen voor zijn gezondheid en gezin. Wat bezielt deze mensen, is de vraagstelling van de documentaire. Een echt overtuigend antwoord levert het niet op, wel de vaststelling dat dit egoïsten zijn. Het zet wel aan tot nadenken, dat is al heel wat.

westNoord Oost Hard West van Bart van den Aartweg is een beklemmende documentaire over een groep jonge kickboksers op een boksschool in Amsterdam West. De sportschool is bedoeld om deze jongeren van de verlokkingen van de straat weg te houden. Of de jongens hun fysieke kracht op diezelfde straat zullen gaan gebruiken, is een pijnlijke vraag die aan bod komt. Jammer dat de film teveel aan de buitenkant van het onderwerp blijft hangen, we leren de jongens niet echt kennen. De weerbarstige en ambitieuze vormgeving maakt indruk.

onder-ons

Guido Hendrikx maakte de docu Onder Ons, bij voorbaat controversieel vanwege het onderwerp. Drie pedofielen vertellen over hun seksuele belevingswereld. De stemmen van Kasper, Hugo en Ben zijn niet te horen in verband met privacyoverwegingen. Het zijn pijnlijke en verontrustende belevenissen, jammer dat de zwabberende beeldtaal erg afleidt.

 FILMS

onnode-onwetende
Onno de Onwetende

Onno De Onwetende van Viktor van der Valk kwam als laatste in de reeks fictiefilms aan als de bekende klap op de vuurpijl. Eindelijk een originele en gewaagde film. Onno is een raadselachtig figuur in een labyrintische en springerige film, gemaakt door filmgekken met een grote liefde voor de filmgeschiedenis. Om de paar jaar komt er een talentvolle regisseur langs die buiten de veilige paden van de Filmacademie treedt, dit keer dus Van der Valk.

gameboyGameboy van Giancarlo Sánchez gaat over vier vrienden die tijdens hun eindexamenjaar op de HAVO de schoolexamens stelen. De opstandigheid van de jongens wordt nauwgezet verbeeld, maar de film is over de gehele linie gezien te braaf. Het is een actueel onderwerp, dus waar blijft de urgentie? Desondanks is het een onderhoudende film, en degelijk gemaakt.

levenslang-en-gelukkig

 

 

Levenslang en Gelukkig van Jamille van Wijngaarden is een merkwaardige vertelling over een dorp waar sprookjesfiguren naast mensen wonen. Een rechercheur gaat op onderzoek uit om erachter te komen of de Grote Boze Wolf een moord heeft gepleegd. Alhoewel er aardige grappen in de film zijn verwerkt, komt de bizarre mensen-/sprookjeswereld niet werkelijk tot leven. Wat meer sfeer en beklemming had dan geholpen.

onbeperktIn Onbeperkt van Tom van Blommestein zien we een jonge bankier risicovol handel drijven en zodoende de bank waarvoor hij werkt een miljoenenverlies toebrengen. De film laat zien hoe de man vervolgens overeind probeert te krabbelen. Het verhaal is enigszins kleurloos vormgegeven, de nachtmerrie van de bankier doet niet echt pijn. Evenals Gameboy heeft Onbeperkt niet de urgentie waar een dergelijk actueel onderwerp om vraagt.

anton

Anton van Nico van den Brink gaat over een 10-jarige jongen die ervaart dat zijn ouders in financiële problemen verkeren. Dat leidt tot opstandig gedrag. De belevingswereld van Anton is raak getroffen, maar helaas te weinig pakkend omdat de wereld van de volwassenen te schimmig wordt weergegeven. Anton is degelijk gemaakt, maar beklijft niet.

de-sleutelbewaarder

 

Joost Reijmers maakte De Sleutelbewaarder, de jaarlijkse eindexamenfilm die qua speciale effecten het visitekaartje van de Filmacademie had moeten zijn. Het resultaat is een pover verhaal over een held die de sleutels moet zien te bemachtigen bij de toren van de prinses. De speciale effecten maken ondanks een nieuw camerasysteem nauwelijks indruk, visueel is het bepaald geen feestje geworden.

Fernweh van Ena Sendijarevic verhaalt over de 13-jarige An die van een jongereninternaat naar een pleeggezin op het platteland verhuist. We zijn getuige van een mijmering over heimwee, de film moet het meer van de sfeer dan van het verhaal hebben. De jeugdige actrice Shona Smit zet een formidabele acteerprestatie neer in haar rol van de eenzame An, een pakkend voorbeeld van stil acteren. Shona levert met afstand de beste vertolking van alle fictiefilms, zo te zien gaat ze een grote toekomst tegemoet als actrice.

fernweh
Fernweh

Ulrik van Tongeren

Door ravage

Abonneer
Laat het weten als er

*

0 Reacties
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties