boyhood 1

Het verstrijken van de tijd en het ouder worden is de favoriete thematiek voor de Amerikaanse regisseur Richard Linklater. Met zijn nieuwste film Boyhood heeft hij er een unieke draai aan weten te geven. Bedoeling was om het opgroeien van een jongen te tonen, een traject dat gedurende een periode van twaalf jaar met dezelfde acteurs werd gefilmd. We zijn getuige van het leven van Mason tussen z’n zesde tot en met achttiende jaar, vanaf de eerste klas basisschool tot zijn eerste dag op de universiteit.

Hoofdpersoon Mason (Ellar Coltrane) zie je gaandeweg ouder worden, evenals zijn vader (Ethan Hawke), moeder (Patricia Arquette) en zijn oudere zuster (Lorelei Linklater, de dochter van de regisseur). Boyhood speelt zich af in de periode 2001 tot 2013. Die voortschrijdende tijd wordt getoond zonder jaartallen of iets dergelijks in beeld te brengen. Wel is er sprake van subtiele hints, zoals de verkiezingsborden van Obama die Mason’s vader in de wijk neerzet.

Een dergelijke onderneming heeft als valkuil een gimmick te zijn. Over de gehele tijdsduur van de film (2 uur een 44 minuten) komt nooit naar boven dat het zomaar een experiment is. De filmmaker heeft als het ware een opeenstapeling van korte momenten uit dit mensenleven vast gelegd, zonder in grote gebeurtenissen en dramatische hoogtepunten te vervallen. Het simpele leven van alledag biedt al genoeg drama, al is het natuurlijk niet altijd even boeiend, zo laat de film ook zien.

Mason moet het doen met zijn moeder en oudere zus, want hij groeit op in een gebroken gezin. Zijn vader neemt al snel de benen en duikt af en toe op als er iets gevierd moet worden. Zijn moeder heeft geen geluk met haar twee nieuwe partners, beiden blijken alcoholisten te zijn en losse handjes te hebben. Moeder is vooral bezig om het gezin drijvende te houden. Met een studie ernaast weet ze het ook nog hogerop te schoppen.

boyhood 2

Opmerkelijk is dat Boyhood helemaal niet aanvoelt als een bijna drie uur durende film. Er is sprake van een poëtisch ritme die op een of een andere manier meeslepend te noemen is. En de aandacht voor details boeit. Wanneer Mason als jonge knaap een vogel in ontbinding ziet, wordt daarmee subtiel de eindigheid van het het leven getoond. Er zijn weinig filmmakers die zo aansprekend het verstrijken van de tijd in een mensenleven weten te vangen.

Dat een mensenleven een optelsom van kleine momenten is, blijkt niet onverwacht het hoofdthema van deze film te zijn. Er is enigszins sprake van een aansporing: geniet van elk moment van de dag, of het nu om een triest of een gelukkig moment gaat. In de Before-trilogie van Linklater was al eerder sprake van een tergende weemoed vanwege de verstrijkende tijd. Toch is Boyhood iets totaal anders geworden.

Het zal een hele onderneming zijn geweest om voldoende financiering te vinden voor dit twaalfjarige filmproject en de acteurs al die tijd bij elkaar te houden. Boyhood is een op het oog kleine film met een onvermoede epische kracht. Vooral in het laatste half uur heeft de film een onvoorspelbare punch gekregen. Het is een rolprent vol kleine en grote verrassingen die het hart weten te raken, en die nog lang blijft nazinderen in het geheugen.

Ulrik van Tongeren

Boyhood (Lumière, 2014). De trailer.

Door ravage

Abonneer
Laat het weten als er

*

0 Reacties
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties