Volgens de Nederlandse regering vormt de huidige situatie in Irak en Syrië een ‘ernstige dreiging, die om een stevig antwoord vraagt’. De morele motivatie van de Coalition of Rogue States is wel enigszins verdacht.

       door Hector Reban

Het kabinet, het parlement en de media slaken een zucht van verlichting: ‘We’ mogen weer meedoen! Even was men bevreesd niet voor vol te worden aangezien door de rest van de groep landen die eerder had besloten het Islamitische Kalifaat te bombarderen. Maar de Coalition of the Willing, internationaal rechterlijk beschouwd eigenlijk een verzameling piratenstaten, wil ons er toch bij hebben. Gelukkig maar, want er werd toch even getwijfeld aan ons zelfbeeld. (niet zo vreemd als je Rutte ziet schutteren voor het plenum van de VN)

De bombardementen op ‘onze vijanden’ in Irak gaan inmiddels hun 24ste jaar in. Vanaf de eerste Golfoorlog in 1991, de no-fly zones die tegen Saddam Hoessein werden ingesteld, de tweede Golfoorlog vanaf 2003, het managen van de sektarische strijd die vervolgens uitbrak, en de bommen tegen het Islamitische Kalifaat, zucht de Irakese bevolking onder de westerse oplossingen. Het land is inmiddels volledig gedestabiliseerd. Er zijn – inclusief Golfoorlog I en uithongering-sancties onder de bezielende leiding van de Clinton/Albright-regering – net zoveel doden gevallen als in Cambodja in de periode rond het Pol Pot-regime.

Kortom, dat vraagt om nog meer bommen. Na de duivelse Saddam, Taliban, Al Qaeda en Khadaffi gaan we nu in navolging van de ernstig getroffen Amerikanen de monsterlijke koppensnellers in de regio even tot de orde roepen. Syrië is volgepompt met wapens, Irak al jaren met bommen. Dat zijn oplossingen die tellen, vindt de Nederlandse regering. Daar moeten meer bommen bij, gedropt door onze eigen F16’s, zodat de vrede weer iets dichterbij komt.

   Martelkamerpersoneel

De morele motivatie van onze leider, de VS, is wel enigszins verdacht voor wie de historische feiten kent. In El Salvador, onder de (katholieke) neonazi D’Abuisson, hakte het militaire regime in het kader van verkiezingen de hoofden af van activisten en spietsten die op stokken om de juiste stembusuitslag te kweken. Ook werden hun lijken opgehangen aan bomen op weg naar de stemlokalen. De VS, trainer van het martelkamerpersoneel, noemde dit proces een ‘grote stap voor de democratie’ nadat de gewenste kandidaat won. Dat is zo’n beetje de aanhankelijkheid aan beschaving die normaal gesproken van hun inmenging uitgaat.

Volgens de Nederlandse regering vormt de huidige situatie in Irak en Syrië een ‘ernstige dreiging, die om een stevig antwoord vraagt’. De jihad zou inmiddels voor de poorten van Nederland staan. Het klinkt lachwekkend, maar het past wel binnen de internationaal rechterlijke schaamlap die men rondom deze militaire acties probeert heen te breien.

Volgens het charter van de VN mag namelijk alleen tot interventie worden overgegaan bij een ogenblikkelijke bedreiging van de nationale veiligheid (een directe aanval) of als de wereldvrede ernstig wordt bedreigd. Terreurgroep Islamitische Staat (IS) bedreigt lokaal heel wat, maar de wereldvrede? Daar zou je waarschijnlijk eerder de westerse actoren met hun oneindige bommencampagnes in de regio op kunnen betrappen. Dan spelen we maar de kaart van de terugkerende jihadi’s, moet de regering gedacht hebben. Die staan op een gegeven moment wel een keer dreigend aan de grens.

“Jullie zijn nergens veilig”, dreigde een vurige jihad-bepleiter van IS op internet. Goede verstaanders hoorden Obama in zijn haatspeech exact hetzelfde claimen. De lieden die de Amerikanen bedreigen, zullen nergens op onze aarde rust vinden en over de hele wereld vervolgd worden, sprak onze leider. Eigenlijk roept IS dus wat de Amerikanen ook roepen – maar vooral ook doen.

De talloze doden in Irak en Afghanistan en de wrede moordpartijen onder burgers die door drones worden uitgevoerd onder het Guilty by Proximity beginsel (d.w.z., als je bij een ‘terrorist’ in de buurt bent, zul je zelf ook wel een terrorist zijn), in principe is niemand veilig voor de ‘uitvoerders van de grootste terroristische campagne op onze aardkloot’ (Noam Chomsky). In ons spiegelhuis wordt deze analogie ondanks zijn indringende aanwezigheid in talloze beelden niet opgemerkt.

   Bombardementen bedreigen ons

We gaan dus bombarderen om de dreiging van de IS-strijders tegen onze streken tegen te gaan, maar bombardementen zorgen wél voor meer IS-dreiging in onze streken, aldus de Nederlandse regering. Je vraagt je af waarom zoveel mensen deze ongelofelijke logica nog volgen, tenzij je aanneemt dat zij hun steun niet baseren op feiten en redelijk denken, maar op gekweekte gevoelens van angst en haat. Maar goed, bommen leveren dus meer dreiging op, die dan weer met meer bommen opgelost moet worden. Ergens zal er wel iemand beter van worden, maar het lijkt er niet op dat de bevolking in het Midden-Oosten tot de bevoordeelde partijen behoort.

Nederland gaat ook absoluut niet Syrië bombarderen, want daarmee zouden ze snoodaard Assad helpen. Grootste misdaad van Assad: het bombarderen van jihadisten en hun entourage, precies wat de Nederlandse regering van plan is. Alweer een verbazingwekkend staaltje logica van de fatsoenlijken op het wereldtoneel. Het interessante is wel dat onze regering daarmee de acties van de VS op Syrisch grondgebied impliciet illegaal verklaart. Geen spagaat blijkt er evenwel eentje teveel.

Niettemin zijn de acties tegen Irak wel volledig legaal, want de Irakese regering heeft ons zelf om hulp gevraagd. Die regering, zoals alle regeringen van dictaturen in de Arabische staten die aan de Coalition meedoen, staat weliswaar onder strengere Amerikaanse curatele. Je zou dus de legitimiteit van deze bewering kunnen aanvechten, want niemand gelooft dat de Irakese bevolking na al het aangedane leed nog voor Amerikaanse oplossingen zou willen kiezen. Geen probleem. Naar hen luistert niemand, enkel de positie van de door ons gecontroleerde top van de piramide telt.

In 1979 vroeg de Afghaanse regering de Sovjets om bijstand tegen het jihadistische gevaar. Breznjev leverde die en tanks rolden de grens over. Op dat moment was dat nog een flagrante schending van de mensenrechten en een brutaal voorbeeld van de agressie waar Evil Empire toe in staat was. Maar het tij kan blijkbaar keren en gelukkig is het recht flexibel in handen van onze goede wil.

De Coalition of Rogue States bestaat uit het blanke Europa, bevriende Arabische dictators, de trouwe paladijnen Zuid-Korea en Japan, maar verder eigenlijk uit niemand. Rusland, China en de andere BRICS-landen doen niet mee. Latijns Amerika is volledig afwezig. In Afrika ziet men liever Chinezen komen dan Amerikanen. Dat is gezamenlijk veruit het grootste deel van de wereldbevolking, maar kennelijk niet het deel dat tot de ‘Internationale Gemeenschap’ behoort – dat wil zeggen, de VS en iedereen die hen volgt.

   Grote staatsmannen

Obama wordt gevierd als groot staatsman en een wijze oorlogspresident, die de traditie van Churchill verkiest boven die van appeaser Chamberlain. In een fatsoenlijke wereld hadden ze deze agressor al lang voor een tribunaal gesleept vanwege zijn illegale drone-aanvallen, illegaal targeted assassination programma, illegale oorlog tegen Irak, het creëren van failed states, het bewapenen van strijdende partijen in een burgeroorlog, het opstoken van terrorisme en het ondersteunen van dictatoriale regimes.

Volgens de normen van internationaal recht vanaf het Neurenberg Tribunaal (dat nazi-agressie veroordeelde) zou Obama, net als al zijn Amerikaanse presidentiële voorgangers, eigenlijk moeten worden opgehangen. In onze wereld krijgt hij een Nobelprijs voor de vrede. Ik ben benieuwd welke ridderorde Rutte zichzelf gaat opspelden.