43

Tien punten om het verdrinken van bootvluchtelingen te beëindigen

Op 20 april publiceerde de Europese Commissie een tienpuntenplan als reactie op de dood van honderden migranten in de Middellandse Zee. De inhoud van dit plan is te vergelijken met de vele voorstellen die al eerder zijn gepubliceerd.

Wij, activisten die reeds verschillende jaren betrokken zijn bij de problemen met migranten rond de Europese grenzen, hebben via Watch the Med en het Alarm Phone Project [zie naschrift, red.] dagelijks contact gehad met honderden mensen die de Middellandse Zee overstaken. Wij kunnen dus bogen op veel ervaring met dit fenomeen. Vanwege de hypocrisie van de ‘oplossingen’ die onlangs zijn voorgesteld, voelen wij ons genoodzaakt om hier op te reageren.

1.

We zijn geschokt en boos vanwege de vele tragedies de afgelopen tijd in de Middellandse Zee die aan minstens 1200 mensen het leven hebben gekost. We zijn geschokt, maar niet verrast, door het ongekend hoge aantal verdrinkingsdoden in slechts een paar dagen tijd. We zijn boos omdat zonder radicale hervorming van beleid deze rampen de eersten van velen zullen zijn dit jaar.

2.

We zijn ook boos omdat we weten dat nu door de EU wordt voorgesteld als oplossing voor deze ondraaglijke situatie neerkomt op meer van hetzelfde: geweld en dood. De EU heeft opgeroepen tot versterking van het Frontex Triton-programma. Frontex, een agentschap voor Europese grensbewaking, heeft als doel om migranten af te schrikken. Triton heeft als doel grenzen te beschermen, niet om levens te redden.

3.

Zelfs als het redden van levens de kerntaak zou zijn van Triton, zoals het de taak was van de militair-humanitaire operatie Mare Nostrum in 2014, is het duidelijk dat dit nooit de verdrinkingen zal kunnen stoppen. Want ondanks de groots opgezette reddingsoperatie Mare Nostrum verloren meer dan 3400 mensen het leven. Is dit aantal doden aanvaardbaar voor het Europese publiek?

4.

Men riep eerder op tot een internationale militaire operatie in Libië, een zeeblokkade of om hulp van Afrikaanse landen om hun landgrenzen te controleren. Maar de ervaringen van de laatste twintig jaar tonen aan dat het bewaken van migratieroutes op zee met militaire middelen alleen maar hebben geleid tot meer doden. Elke keer dat een route naar Europa werd afgesneden door het inzetten van meer technologie en extra controle door militairen en politie, hebben de migranten niet tegen kunnen houden. Ze werden alleen maar gedwongen om langere en gevaarlijker routes te nemen. De recente sterfgevallen in Middellandse Zee zijn bijvoorbeeld het gevolg van de militarisering van de Straat van Gibraltar, de Canarische Eilanden, de landgrens tussen Griekenland en Turkije, en van verschillende landsgrenzen in de Sahara. De ‘successen’ van Frontex zullen enkel meer doden opleveren.

44

5.

Internationale organisaties en politici noemen mensensmokkelaars als voornaamste oorzaak van de verdrinkende bootvluchtelingen. Verschillende prominente politici betitelen mensensmokkel zelfs als Transatlantische slavenhandel. De hypocrisie rond dit probleem lijkt geen grenzen te kennen: de politici en organisaties die deze slavenhandel feitelijk in stand houden zijn dezelfde die de slavenhandelaren veroordelen!

We weten dat de mensensmokkelaars die opereren in de chaos van de Libische burgeroorlog vaak meedogenloze criminelen zijn. We weten ook waarom migranten hun toevlucht tot hen zoeken. Ze denken dat alleen zij hen naar Europa kunnen brengen. Smokkelnetwerken zouden in een mum van tijd tot de geschiedenis behoren als degenen die nu op zee gestorven zijn op een legale manier Europa hadden kunnen bereiken. De visumregeling die hen er van weerhoudt is pas 25 jaar geleden ingevoerd, een regeling die hoognodig herzien moet worden.

6.

Degenen die pleiten voor de komst van asielprocedurecentra in Noord-Afrika kunnen leren van twee eerdere voorbeelden hiervan die niet werkten. Als eerste het Tunesische Choucha vluchtelingenkamp dat werd beheerd door de UNHCR. Mensen die er hun toevlucht zochten vanwege de Libische burgeroorlog werden in de steek gelaten. Zelfs mensen die werden erkend als vluchtelingen en aanspraak konden maken op internationale bescherming, werden achtergelaten in de Tunesische woestijn. Met als enige resterende mogelijkheid een eigen poging de zee over te steken.

Als tweede voorbeeld noemen we de in werking stelling van afgelegen offshore-centra in Australië, de zogenoemde ‘gevangenis eilanden’ die nu door velen worden gezien als voorbeeld voor Europa. Deze detentie-eilanden hebben enkel aangetoond hoe afschuwelijk de opsluiting van asielzoekers is. Deze ‘oplossingen’ dienen enkel en alleen om het geweld van de Europese grenzen te verplaatsen, zodat het westerse publiek hier niet mee geconfronteerd hoeft te worden.

7.

Wat te doen aan deze situatie? Kameraden en vrienden met wie we de afgelopen jaren veel acties hebben gevoerd, pleiten voor ‘vrijheid om te reizen’ als enige oplossing voor de ontstane noodsituatie. Wij delen die mening. Het is de enige manier om (politieke) ruimte te creëren in dit verstikkende debat dat telkens resulteert in meer van hetzelfde: massaal verdrinkende bootvluchtelingen. Alleen onvoorwaardelijke legale toegang tot de EU zal dit vreselijke scenario doen beëindigen. We denken ook dat een oproep tot de vrijheid om te reizen niet genoeg is voor de huidige situatie. We willen dat vrijheid om te reizen de dagelijkse praktijk wordt en dat het niet blijft bij mooie woorden alleen.

45

8.

Om bovengenoemde redenen pleiten we voor de inzet van een humanitaire veerboot die afreist naar Libië om zoveel mogelijke mensen te evacueren. Deze mensen moeten naar Europa worden overgebracht en onvoorwaardelijke bescherming worden verleend. Zonder dat zij in een asielprocedure terechtkomen die zijn oorspronkelijke doel, het beschermen van migranten, uit het oog heeft verloren en inmiddels leidt tot uitsluiting.

9.

Is het idee van een veerboot onrealistisch? In 2011, op het hoogtepunt van de Libische burgeroorlog, evacueerden humanitaire veerboten duizenden gestrande migranten van Misrata naar Bengasi. Men kon de mensen op die manier veilig aan de oorlog onttrekken. Dit toont aan dat ook in het huidige door burgeroorlog verscheurde Libië een dergelijke actie mogelijk moet zijn. Bovendien zouden veerboten om de mensen te evacueren vele malen goedkoper zijn dan de massale reddingsoperatie op zee en elke militaire oplossing.

10.

Wat we zeker weten is dat de oplossingen die de EU heeft bedacht zal leiden tot meer doden op zee. Het terugdringen van asielprocedures, grenscontrole, toename van toezicht en militaire oplossingen zal de massale verdrinking op zee niet stoppen. Het enige dat zal kunnen helpen zijn veerboten en legale toegang van migranten tot Europa. Zullen de EU en internationale organisaties bereid zijn om deze stappen te nemen, of zullen de burgers dat voor hen moeten doen?

The Alarm Phone

De Alarm Phone kunnen migranten in nood bellen waarna de medewerkers reddingsdiensten inschakelen. Het maakt onderdeel uit van het project Watch the Mediterranean Sea, een online registratieplatform voor dodelijke ongevallen en mishandelingen die migranten ondergaan wanneer zij Europa over zee trachten te bereiken.

 

Door ravage

Abonneer
Laat het weten als er

*

2 Reacties
Oudste
Nieuwste Meest gestemd
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties
jOHAN
8 jaren geleden

Wat zou het mooi zijn als we in Europa zonder gevolgen zo maar alle vluchtelingen uit de hele wereld konden opnemen. In werkelijkheid zou de sociale rechtstaat wankelen vanwege het tekort aan woningen, uitkeringen en nuttige banen. De verzorgingsstaat wordt gedemonteerd en de kloof tussen rijk en arm wordt groter.
De vluchtelingen laten óók nog hun eigen volk in de steek, waardoor de kans om van het vaderland een welvaartstaat te maken af neemt. Erg egoïstisch eigenlijk. Mensen die duizenden euro’s kunnen betalen aan de smokkelaars. Geld wat ook in hun eigen land geïnvesteerd had kunnen worden.

De vluchteling uit een oorlogssituatie kán en moet te alle tijde onderdak in het westen kunnen vinden. Tot het weer veilig is…

knarfist
8 jaren geleden

Het gaat om de toekomst van jullie kinderen om jullie kleinkinderen waar gaat het verdomme anders om?