piketty_capital

Twee economen lopen in de Kalverstraat, zegt de een tegen de ander: ‘Wist je dat de inkomensongelijkheid sinds de jaren ’90 gelijk is gebleven?’. Waarop de ander antwoordt: ‘Welnee joh, de kloof tussen arm en rijk is sinds de jaren ’70 gegroeid.’ De stellingen zijn natuurlijk onderbouwd met degelijke statistieken, maar hoe beiden op basis van dezelfde gegevens op verschillende interpretaties uitkomen, staat voor de liefhebbers beschreven in een interview met de Volkskrant.

Dit soort artikelen behoort tot de vaste rituelen sinds de Openbaringen van Piketty van vorig jaar. Na die publicatie vindt er bij tijd en wijle in de Tweede Kamer wel een gedoetje plaats over financiële ongelijkheid, zoals de beloning van de staatsbankiers van de ABN of toenemende ongelijkheid veroorzaakt door inkomstenbelasting. Gunstig voor vermogens (van grote bedrijven), ongunstig voor werknemers.

Of zou er wérkelijk een mentaliteitsverandering op til zijn? Zelf zie ik het als een variant op het Maagdenhuis: men stond toe dat de studenten het bestuurlijk centrum van de Universiteit van Amsterdam bezetten uit protest tegen het rendementsdenken. Vervolgens offerde men de bestuursvoorzitter op het altaar van de democratie om de ‘opstandelingen’ het gevoel te geven dat er naar ze geluisterd werd. Daarna business as usual.

dsc_0016Maar hoe meet je inkomensongelijkheid dán? Zou de ‘methode Luyendijk’ hier soms van dienst kunnen zijn? Gedegen antropologisch veldonderzoek met beide poten in de modder en geen fratsen met statistieken van hoogleraren met een dubbele agenda. Journalist Joris Luyendijk dook voor zijn boek Dit kan niet waar zijn twee jaar in de financiële jungle van de Londense City. De metropool waar de rijkste 10 procent 273 keer zo veel verdient als de armste 10 procent.

Hij interviewde ‘amorele’ bankiers en ‘rock-’n roll handelaren’ die zich laten leiden door winstmaximalisatie en niet door ethische discussies over goed en fout (zoals belastingontwijking of handel in foute derivaten). Terugkerende opmerkingen van de ‘too big to fail jongens’ waren ‘Het systeem zit nu eenmaal zo in elkaar’ en ‘Als ik het niet doe, doet een ander het’. Wat Luyendijk tot de conclusie bracht dat de volgende crisis niet lang op zich laat wachten.

De interviews liet hij vanwege anonimiteit plaatsvinden in een horecagelegenheid ergens in de City. Zo merkte hij details op die er ogenschijnlijk niet toe doen, maar wel een mentaliteit uitdrukken. En een biertje maakt de tongen ook wat losser. Het leert ons dat de mannen met dure pakken en gouden horloges bepaalde werknemers (v) aantrekken, de gold diggers. ‘Een voetballer lukt niet, dus dan maar een handelaar. Als ik zie hoe ze zich kleden – minirok, borsten vooruit (tits up) – dan denk ik mensen, we zitten toch niet op het strand?’

Wat mij zelf weer doet denken aan de zomerse Zuidas van Amsterdam, het financiële centrum van Nederland, waar men het onder en na werktijd op de terrassen breed laat hangen. Dure pakken, gouden horloges, lange blote benen (tits up), wijnkoelers om twaalf uur ’s middags en gold diggers (m/v) all over the place. Met een Jort Kelder die graag van de partij is. Ook te lezen op de website ‘Zo Zuidas’ van drie advocaten (v) die de buurt onveilig maken. beveiligings-medewerker

De dames reppen niet over de zaken op die vierkante kilometer, maar wel over kantoorflirts, feestjes, vreemdgaan, sex, katers. Kortom, feest op de Zuidas. Waarbij je in aanmerking moet nemen dat het wijkje voor een deel met subsidie overeind gehouden moe(s)t worden: staatsondersteuning voor ‘too big to fail banken’, gunstige fiscale constructies voor talrijke bedrijven, wat weer werkgelegenheid oplevert voor accountants en advocaten. Dit afgezien van vastgoedfraude en corruptiezaken.

Ga dan een kwartiertje verderop kijken in Amsterdam West, op het Werkplein van Dienst Werk en Inkomen. Bij binnenkomst walmt de armoede, uitzichtloosheid en agressie je tegemoet. Ik liep er wat rond op zoek naar een toilet toen twee potige veiligheidsmensen met grimmige gezichten toesnelden. ‘Wat moet jij daar!’ Welkom op de dark side van de Zuidas.

Ron Kretzschmar

Door ravage

Abonneer
Laat het weten als er

*

0 Reacties
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties