De ombudsvrouw van de Volkskrant meldt ons dat na het politiek-incorrecte tijdperk van Fortuyn (‘Ga toch koken mens!’) er weer lef ontstaat om vrouwendiscriminatie te bekritiseren. Lezeressen van het dagblad waren de gordijnen in geklommen nadat in een artikel over tennis werd beweerd ‘dat Serena Williams, winnares van Roland Garos, serveert als een kerel’. Dat kan toch alleen een vent schrijven? Dit geheel in lijn met de oproep op Twitter om Rokjesdag te boycotten, want ‘geile oude bokjesdag’ is bedacht door een kerel, Martin Bril, een man die nog niet zo gek lang geleden nationaal werd bewierookt. Het kan snel gaan in fatsoensland.
Op dezelfde pagina in de Volkskrant voelt cabaretier Gerard Cox de noodzaak zich te verdedigen tegen een boze vrouw voor een grap over Marokkanen: ‘Het interessante’, schrijft Cox, ‘is dat de redactie van Jörgen Rayman de grap samen schreef met de Marokkaanse stand up-comedian Rashid Larouz‘. De reactie daarop hoor je ook weer aankomen: Ja meneer Cox, u bent geen Larouz! Fatsoensrakkers zijn als gelovigen, ze hebben altijd gelijk.
De alles verstikkende deken van de politieke correctheid ligt weer volledig uitgespreid over ons land. Het voorspel voor deze fatsoensmode startte met Zwarte Piet die niet meer zwart mag zijn. Voor je het weet ben je in deze tijd van Paars III fascist, racist, vrouwenhater (of op z’n minst seksist) of je hebt wel een Dikke Ik, een van oorsprong filosofisch concept waar minister-president Rutte op het congres van zijn partij mee aan de haal ging. De VVD hanteert normen en waarden? Berg je dan maar.
Dat we kunnen leren van vooroordelen – en daarmee geld kunnen uitsparen – realiseert men zich niet. Neem de rendementsdenkers van de eerste Paarse kabinetten die ons opzadelden met het drama rond de Fyra, de flitstrein van elf miljard euro die technisch niet in staat bleek om te rijden. Met als gevolg een kostbare onderzoeksshow in de Tweede Kamer anno nu om er alsnog iets van te leren. Wat hebben we ervan geleerd? Niets wat we niet al wisten, slechts bedoeld voor de bühne om aan te tonen dat politici er bovenop zitten – zij zijn hun geld wél waard.
Het enige nieuwe feit dat we te weten kwamen door de parlementaire enquête over de Fyra is dat er geen doodskoppen prijkten op de bretels van toenmalig president-commissaris van de NS, Jan Timmer, zoals oud-minister Netelenbos beweerde. Dat bleken namelijk smileys te zijn geweest.
Maar in Netelenbos’ beleving heeft Timmer geprobeerd haar te intimideren: ‘Zo trok Timmer zijn jasje uit, hing het over zijn stoel, hij liep naar mij toe en ik zag de doodskoppen…’, vertelde ze onder ede tijdens het verhoor met haar gezicht in glimlachstand. Waarop mevrouw Timmer de garderobe van haar man aan de pers toonde om het tegendeel te bewijzen. Hup weer een miljard, denk je dan.
Netelenbos en haar ministerie hadden zich destijds beter kunnen verdiepen in de verhalen over de Italianen die de ronde deden. Dan heb ik het niet over de billen knijpende Italiaanse man waar Noord-Europese vrouwen last van schijnen te hebben. Al zou het mij niet verbazen wanneer de klaagsters (en ook die van de Volkskrant) dezelfde zijn als de oudere vrouwen die tijdens hun seksvakantie in Afrika voor een habbekrats een neukneger scoren. Nee, ik heb het over de stand van zaken van de Italiaanse techniek. Of het nou gaat om een auto, helikopter, straaljager of trein; ze ogen fraai, maar daar houdt het wel mee op.
Ron Kretzschmar