Het was slechts een kwestie van tijd dat de Belgische muzikant en componist Dirk Serries en muzieklabel Consouling Sounds elkanders wegen zouden kruisen. Consouling Sounds geeft regelmatig muziek uit in dezelfde sferen als Dirk Serries. Denk aan Aidan Baker, thisquietarmy en Syndrome.

Het Gentse label pakt meteen goed uit met een tweetal releases van Serries. De solo Unseen Descending and Lamentations bestaat uit twee nummers van ruim twintig minuten. Een lengte die Dirk Serries wel toevertrouwd is en die een elpee kant vult en aansluit bij de duur van de meditatietijd binnen de Zen-traditie. Kant één bevat muziek zoals we gewend zijn van Serries: doorgaande gitaarklanken waarmee een spectrum van geluidslagen wordt opgebouwd om vervolgens weer terug te keren naar enkele minimale lagen.

Kant twee begint met geknars en geruis, aangevuld met heldere aanslagen op de gitaar. Lichte klanken maken de lucht ijl totdat de zware tonen de nodige aandacht opeisen. Traagjes wordt de muzikale sfeer donkerder en dreigender. De invloed van blazers, als gevolg van samenwerkingsverbanden die Serries aangaat in de free-jazz scene, lijken door te klinken in het tweede deel van de track. Een repeterende partij die refereert aan het geluid van blazers creëert een surrealistisch gehalte. De tonen mengen zich meer en meer met elkaar wat een venijnigere sfeer oplevert. Een prachtige nieuwe stap in de muzikale wereld van Dirk Serries.

Het was tevens een kwestie van tijd dat de wegen van de Dirk Serries en de Nederlandse geluidskunstenaar Rutger Zuydervelt elkaar zouden kruisen. Beide muzikanten timmeren al jaren aan de weg binnen het ambient en experimentele muziekspectrum en brachten ieder reeds tal van uitgaves uit. Nu is de eerste samenwerking daar met als resultaat een viertal pareltjes van nummers samengebracht op de cd Buoyant. De bijdrage van Serries, met zijn voortglijdende geluidslagen, klinkt vertrouwd. Opvallend is wel dat zijn geluidslagen sneller worden opgebouwd en afgebroken waardoor er meer snelheid komt in zijn gitaarpartijen. Zuydervelt voegt er elektronische klanken aan toe die de partijen versterken, erin meegaan of juist de nodige tegengeluiden opleveren.

Het eerste nummer, Lost Trail, klinkt onrustig vanwege een voortdurende ritmische toon die op een versnelde hartslag lijkt en waarboven de gitaarpartijen zweven. De doorgaande tonen worden aangevuld met noisy geluiden en een psychedelisch melodietje dat zo nu en dan uit het niets opduikt. De track The Wispering Seale is een prachtig melancholisch nummer die je in stilte meeneemt naar sombere perioden van het bestaan. De tonen worden met veel zorgvuldigheid en voorzichtigheid gespeeld, hetgeen de kwetsbaarheid vergroot. De track wordt intenser en de geluiden scherper waardoor het fragiele karakter in de achtergrond verdwijnt.

Unraveled Blanket is sterk door zijn rafelige tonen; de geluiden komen op, maar niet volledig tot wasdom. De mix van aanzwellende tonen, zoals de golven van de zee en gruizige geluiden die op momenten wegzakken naar minimale noise, maakt dit nummer spannend. De afsluiter The Dissection begint met een herhalende toon die je alert maakt en het hele nummer aanhoudt. Schurende elektronische geluiden worden aangevuld met trage gitaardrones die penetrerend doorgaan en aanzwellen. De geluidsmuur wordt alsmaar groter. Het lijkt erop dat middels een elektronisch geluid een storm is opgestoken die vervaarlijk fluit langs de geluidsmuur.

Het eerste samenwerkingsverband tussen deze muzikanten smaakt naar meer. De confrontaties tussen de drones van Serries met de verstorende geluiden van Zuydervelt heeft tot een prachtige plaat geleid. Tijdens het Incubate festival in september te Tilburg zijn ze live te zien met Buoyant. Zeker de moeite waard om deze live-confrontatie op het podium bij te gaan wonen.

Jan Kees Helms