Het is best gewaagd hoe het regisseursduo Tal Granit en Sharon Maymon hun tragikomedie over euthanasie vorm hebben gegeven. Oude mensen in een bejaardenhuis in Jeruzalem willen zelf kunnen beslissen over het einde van hun leven, terwijl euthanasie nog steeds verboden is in Israël. Een dergelijk explosief onderwerp kan al snel leiden tot een jankerig melodrama. Maar de filmmakers hebben met een dunne scheidslijn geprobeerd een balans te vinden tussen een sprankelende komedie en weemoedig drama.
De senioren in The Farewell Party moeten onder ogen zien dat hun definitieve einde niet eens zo ver weg meer is. Intussen zijn partners en vrienden in de terminale fase aanbeland. Yehezkel (Ze’ev Revach) en zijn echtgenote Levana (Levana Finkelstein) worstelen met het immense lijden van hun vriend Max (Shmuel Wolf) die stervende is aan kanker en tegen zijn zin in in leven wordt gehouden door zijn artsen.
Yana (Aliza Rozen), de echtgenote van Max, wil dat Yehezkel haar helpt bij het beëindigen van zijn leven. Dat doet Yehezkel met een door hemzelf gemaakte machine en met de hulp van de voormalig dierenarts Daniel (Ilan Dar) die voor de medicijnen zorgt. Levana, de vrouw van Yehezkel, is het niet eens met de gang van zaken. Bovendien heeft de arme vrouw te kampen met een lichte vorm van Alzheimer.
Het verhaal film is opgebouwd uit een opeenstapeling van min of meer morbide thema’s: oud worden, aftakeling, euthanasie en de dood. Het is verbazingwekkend dat de makers er een tamelijk lichtvoetige komedie van hebben weten te maken. De regisseurs Granit en Maymon hanteren zeker een activistische agenda. Ze willen met The Farewell Party een bewustwording over euthanasie in Israël zien te bewerkstelligen. En dat met een film die bruist van compassie voor de personages.
De aanstekelijke humor houdt de morbiditeit op een afstand. Wanneer een stel senioren het heeft over het lijden van een vriend die aan longkanker sterft, paffen ze er zelf flink op los. Opmerkelijk is het gebruik van een muzikaal nummer in een van de scènes waarbij de ensemblecast, inclusief de stervenden, in zingen uitbarst vanwege hun gelukkige einde. Dergelijke absurdistische trekjes zorgen voor verdieping en verlichting waardoor de film niet teveel verzwelgt in menselijke ellende.
De geweldige cast bestaat uit acteurs met grote ervaring in komedie voor film, theater en televisie. Iedereen acteert uitstekend, maar vooral Levana Finkelstein blinkt uit in haar rol. Zij weet schitterend de scepsis en twijfels over euthanasie naar voren te brengen. Dat is eigenlijk ook wel nodig in een film over een controversieel onderwerp. Tevens weet ze de naderende aftakeling van haar personage aangrijpend te vertolken. Daardoor is The Farewell Party terecht meer meevoelend dan uitdagend geworden. Het humanisme en de compassie maken het tot een bijzondere film.
Ulrik van Tongeren