In de media klinkt de roep om te stoppen met de euro steeds vaker en persoonlijk kan ik mij daar goed in vinden. Niet omdat ik denk dat daarmee de problemen worden opgelost, maar omdat de euro het ideaal van een verenigd Europa niet dient. De munt mist simpelweg het ideële vermogen om tot een vruchtbaar Europees samenwerkingsverband te komen.
Als gevolg daarvan werkt hij meer als splijtzwam dan als bindmiddel. Niet verwonderlijk evenwel, omdat de kortzichtige bedenkers van de euro en zijn propagandisten, zoals ex-minister Zalm, het duidelijk ontgaan is dat de beoogde vruchtbare samenwerking niet te verwezenlijken valt door het in leven roepen van een gemeenschappelijke munt. Per definitie dient geld immers geen ideaal of hoog doel, maar is het doel op zich!
En zoiets biedt nu eenmaal geen wenkend perspectief. De gekozen oplossing voor de Griekse tragedie is daar een sprekend voorbeeld van. Helaas ontgaat dat de gerenommeerde leden van de Europese Commissie, de Europese Centrale Bank en het Internationaal Monetair Fonds. Hoe ziende blind en horende doof kun je zijn als vermaard Trojka, alle universitaire scholing, politieke macht en hoog aanzien en ten spijt.
Wouter ter Heide
We moeten kiezen tussen de euro en de democratie.
De euro vereist een federale staat, en dan zijn we onze democratie kwijt. Simpel.
In mijn visie Elisabeth draait het niet om de keuze tussen de euro en de democratie, maar om de vraag naar het welslagen van het Europese project. En dat is van oorsprong een ideëel project: “Nooit meer oorlog”. Voor het realiseren van dat partij- en landsgrenzen overstijgende democratische ideaal is de euro ten enenmale ongeschikt, omdat deze munt (gelijk alle geld) doel op zich is. Wat dat betreft staat de euro niet model voor de federale maar voor de dictatoriale staat, waarin niet de mens maar het principe “Wie betaalt bepaalt” leidend is. Vandaar dat met de keuze voor de euro het democratische (vredes-)ideaal langzaam maar zeker in rook zal opgaan. Simpel.