De Deense regisseur Anders Thomas Jensen maakt bizarre zwarte komedies. Met Men & Chicken, zijn eerste film sinds tien jaar, doet hij er nog een schepje bovenop. Het is een onnavolgbare mix van horror, zwarte komedie en familiedrama.
De geadopteerde broers Elias (Mads Mikkelsen) en Gabriel (David Dencik) gaan na het overlijden van hun stiefvader op zoek naar hun biologische vader. Ze belanden op het eilandje Ork. Daar leven in de ruïnes van een sanatorium de drie gedegenereerde halfbroers van Elias en Gabriel in een totale chaos met een grote schare aan huisdieren. De inmiddels overleden vader van het vijftal was een krankzinnige wetenschapper.
Wat de broers gemeen hebben is een hazenlip en antisociaal gedrag. De drie halfbroers hebben als voornaamste tijdverdrijf het elkaar op het hoofd slaan met opgezette dieren. Gaandeweg blijkt dat de vijf broers door hun vader zijn verwekt middels genetische manipulatie, een vorm van klonen. De film toont met een veelheid aan woeste details hoe de broers naar elkaar toe groeien.
Hoe bruusk en vreemd Men & Chicken ook is, het is een mateloos intrigerende film over totaal onaangepaste personages. De Deense filmster Mads Mikkelsen cijfert zichzelf totaal weg in zijn rol als Elias, hij is onherkenbaar. Elias heeft een onbedwingbare behoefte aan masturbatie, waar hij dan ook zeer frequent aan toegeeft. De andere personages hebben eveneens eigenaardige gewoonten, onsmakelijk is te zwak uitgedrukt voor hun gedrag.
Wanstaltig, uitzinnig en soms hilarisch is de film alleszins. Anders Thomas Jensen is een specialist in het tonen van antisociaal gedrag, terwijl hij er op de een of andere manier een filosofische en humane lading aan weet te geven. Eigenlijk is hij een betere scenarioschrijver dan filmregisseur. Dat bewijzen zijn scenario’s voor de films van Suzanne Bier, zoals Brothers (2009) en de briljante jeugdfilm Skammerens datter (2015).
Als regisseur weet Jensen met moeite maat te houden. In zijn vorige films The Green Butchers (2003) en Adams Apples (2005) was er nog sprake van een zekere vorm van discipline. Men & Chicken is nog uitzinniger en woester, dat kan soms vermoeiend zijn. De overdaad aan onsmakelijke details kent geen grenzen. Jensen tast de grenzen van de slechte smaak af, dat maakt zijn werk intrigerend en uiterst origineel. Bovendien kent de film een verrassend en warmbloedig einde.
Toch zou je wensen dat Jensen bij de realisering van zijn doorwrochte scenario’s als regisseur iets meer ingetogen te werk zou gaan. Maar misschien is dat te veel gevraagd. Feit is dat hij een van de meest originele scenarioschrijvers en regisseurs blijft, en dat is onmiskenbaar een kostbaar goed.
Ulrik van Tongeren