l'avenir

In haar vijfde speelfilm behandelt de Franse regisseuse Mia-Hansen Løve het leven van een filosofiedocente. Nathalie (Isabelle Huppert) is van middelbare leeftijd en gelukkig getrouwd. Haar volwassen zoon en dochter zijn het huis uit. Het rustige leven lijkt op rolletjes te lopen totdat het noodlot toeslaat. Nathalie’s echtgenoot laat weten dat hij een nieuwe partner en heeft haar demente moeder sterft. Bovendien ligt Nathalie overhoop met haar uitgever.

Alles wat Nathalie overkomt, ondergaat zij schijnbaar gelaten, terwijl de twijfels over haar ‘nieuwe’ leven toch moeten knagen. L’avenir is een film zonder zwaar aangezet drama. De lichte toon ervan is opmerkelijk terwijl de filmstijl afstandelijk en observerend is. In de vorige vier films van Hansen-Løve staan jonge mensen centraal. Met het leven van een oudere vrouw in beeld is ditmaal iets anders ontstaan. De film is zoals Nathalie, bedachtzaam en introvert.

De lichtheid van toon kennen we uit het vorige werk van de regisseuse. De scène waarin Nathalie afgedankt wordt door haar echtgenoot, is tergend terughoudend verbeeld. Maar omdat de hoofdpersoon gespeeld wordt door steractrice Isabelle Huppert wordt de onderhuidse spanning toch prachtig neer gezet. De actrice moet hier een kwetsbaarder personage vertolken dan ze normaal gewend is. Dat doet zij subtiel en aangrijpend nuchter.

Dit oogt op het eerste gezicht als een voortkabbelende film. Het feit dat de Hansen-Løve de tijd neemt om haar verhaal te vertellen, is zeker een pluspunt. Het gaat uiteindelijk om een sterke vrouw die een nieuw leven moet zien uit te vinden na een reeks tegenslagen. Oudere mensen kunnen zich buitengesloten voelen in een wereld waar de jeugd het hoogste woord voert. Nathalie zet zich hier met alle macht schrap tegen.

L’avenir is een prachtige film, de regisseuse begeeft zich op een zelden ontgonnen terrein. De zoektocht van een oudere vrouw naar een nieuw leven is nu eenmaal geen sexy en flitsend thema. Het resultaat is een filosofische bespiegeling zonder hinderlijk intellectueel effectbejag. De lichte toon en schijnbare simpelheid maken het tot een genot om te aanschouwen.

Ulrik van Tongeren

L’avenir (2016, Cinemien), vanaf 8 september in de bioscopen.

Door ravage

Abonneer
Laat het weten als er

*

0 Reacties
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties