de_maatschap
De Maatschap

nffHet Nederlands Filmfestival (NFF) heeft een reputatie wat betreft vertoning van marathonvoorstellingen van tv-series. Zo was vorig jaar het complete vierde seizoen van de misdaadserie Penoza te zien. Die acht uur durende voorstelling was een feestelijke gebeurtenis. Het vijfde seizoen van de serie, helaas ook het laatste, zal volgend jaar september voltooid zijn. Hopelijk is het ook die dan geheel te zien op het NFF van 2017. Dat vijfde seizoen is helaas ook het laatste seizoen van de serie.

De marathonvoorstelling dit jaar betrof de complete vierdelige dramaserie De Maatschap geregisseerd door Michiel van Jaarsveld. Het behandelt de opkomst en ondergang van de joodse advocatenfamilie Meyer. De makers noemen de familie Moszkowicz als hun inspiratiebron, maar in de serie is het de fictieve advocatenfamilie Meyer. Natuurlijk begon de familie Moszkowicz een proces tegen de filmmakers. Ze nemen er aanstoot aan terwijl de filmmakers feit en fictie uitgekookt vermengd hebben.

Kennis over de familie Moszkowicz is geen vereiste om van deze degelijke en soms hilarische serie te kunnen genieten. Dat hilarische is erin gelegen dat de filmmakers het niet konden laten om het uiterlijk van de Meyer familieleden te modelleren op die van de Moszkowicz clan. Dat werkt in het begin van de serie op de lachspieren, maar een zeer sterke Pierre Bokma als de patriarch Matthias trekt de kijker al snel het drama in.

Bokma zet de strenge vader neer als een mengeling van King Lear en een Amerikaanse maffiabaas. Zijn vier volwassen zonen behandelt hij als kinderen. Zodra ze hem seconderen in de rechtszaal noemt hij ze zijn tassendragers. Zo’n strenge vader en dan nog ontsporen zijn zonen spectaculair. Bram, Robert en David Moszkowicz zijn intussen in werkelijkheid uit het ambt gezet. De serie zelf toont twee schrappingen uit de advocatuur van de fictieve Meyer’s.

De Maatschap is opgezet als een raamvertelling. De vier zonen staan rond het ziekbed van hun vader, terwijl de oude Matthias terug denkt aan zijn verleden. Hoe hij alleen uit Auschwitz wederkeerde en vervolgens met hard werken zijn imperium opbouwde. Thans aanschouwt Matthias de ruïnes van zijn levenswerk. Dramatisch hoogtepunt van de serie is de scène waarin de vader zijn zoon verdedigt die aan drugsproblemen ten onder gaat.

Die zoon wordt gespeeld door Daan Schuurmans, een karakter gebaseerd op Robert Moszkowicz. Als verdediging gebruikt Matthias het trauma van de tweede generatie oorlogsslachtoffers. Zijn zoon zou ontspoord zijn omdat vader in een concentratiekamp gevangen heeft gezeten. Bokma weet schitterend de verschillende lagen van zijn personage te suggereren. De briljante advocaat die sluw zijn oorlogsverleden inzet, en daaronder de tragiek van een vader die zichzelf schuldig acht aan het ontsporen van zijn zoon.

Pierre Bokma levert pareltjes van acteerwerk af. De zonen worden degelijk neergezet door Xander van Vledder, Diederik Ebbinge, Guy Clemens en Schuurmans. De rechtbankscènes zijn ietwat plichtmatig uitgevoerd. Wat vooral geslaagd is, is het neerzetten van de familiebanden die zowel beschermend als verstikkend zijn. Het milieu van deze advocatenclan wordt feilloos verbeeld in al zijn burgerlijke Limburgse kneuterigheid. De serie Oud Geld uit de jaren ’90, over een bankiersfamilie, was een wegbereider voor serieus televisiedrama in Nederland. De Maatschap, begin 2017 uitgezonden, is een waardige opvolger.

vincent
Vincent

Ieder jaar is er op het NFF aandacht voor de Vlaamse film. Dit jaar is Vincent van Cristophe Van Rompaey te zien. Twee weken voor de Belgische première kon het festivalpubliek in Utrecht van deze innemende en briljant gemaakte tragikomedie genieten. De 17-jarige Vincent (Spencer Bogaert) is een wereldverbeteraar van het zuiverste water. Hij wil alles doen om onze planeet te redden van de ondergang.

Vincent laat zich door zijn Franse tante Nikki (Alexandra Lamy) op sleeptouw nemen naar Parijs. Daar wil de jongen een daad stellen door zichzelf in brand te steken in de nabijheid van een wereldberoemde bezienswaardigheid. Het is een film over het zware thema zelfdoding, hetgeen niet lichtvaardig voor het voetlicht wordt gebracht. Verrassend is wel de manier waarop dit beladen onderwerp in een denderende komedie is verwerkt.

Er komt nogal wat aan de orde in Vincent, met een flinke dosis maatschappijkritiek. Dat laatste wordt met een aangenaam lichte toets gebracht. Als een roadmovie met meerdere achtervolgingen, is de handeling niet uitgemond in een hectische chaos. Er zitten genoeg rustpunten in om te kunnen reflecteren. Waar een rits recente Nederlandse films een afgeraffelde indruk achterlaten, is Vincent in alle opzichten raak getroffen.

De aanstekelijke humor en de sublieme acteerprestaties staan garant voor amusement van onverwacht hoog niveau. Van Rompaey schreef zelf het geslaagde en geraffineerde scenario. Hij is vooral bekend door de komedie Aanrijding in Moscou uit 2008. Dat Van Rompaey zomaar een meesterlijke tragikomedie weet te maken, is een openbaring. Een film van dit niveau zal niet snel gemaakt worden in Nederland waar alles snel moet. Met Vincent worden we weer eens door de Vlamingen op ons nummer gezet.

Ulrik van Tongeren

Nederlands Filmfestival, van 21-30 september in Utrecht. Raadpleeg de website voor het resterende programma. Eerdere bijdragen over het NFF lees je hier en hier.

Door ravage

Abonneer
Laat het weten als er

*

0 Reacties
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties