Bij de beste internationale jeugdfilms die tijdens Cinekid worden vertoond, vervaagt de grens met producties die bedoeld zijn voor volwassenen. Het zijn films die opvallen door scherp realisme en een gewaagde vormgeving. In de Sloveense film Kom op, Ga mee! (Come Along) van regisseur Igor Šterk wordt de leefwereld van 13-jarigen realistisch belicht. Het is een werkje vol denderende suspense en verrassende wendingen.
Drie jongens en een meisje maken een trip naar de Sloveense natuur. Doel is om de echte wildernis van Slovenië te ontdekken en te fotograferen. Het is eigenlijk een tijdelijke vlucht voor de dagelijkse realiteit. Een van de jongens wordt namelijk beschuldigd van het stelen van een gsm op school. Eenmaal aangekomen in het natuurgebied belooft de kennismaking met de enigszins lugubere plaatselijke bevolking niet veel goeds. Diep in het bos merken de jongeren dat ze door iemand in de gaten gehouden worden.
Het gerucht gaat dat er een psychopaat in het bos aanwezig zou zijn die de ogen uit de kassen van dieren wipt. Dat gerucht wordt door een van de jongens pas laat opgebiecht nadat de kinderen al heel wat onheilspellende momenten hebben ervaren. De regisseur zet de duimschroeven heel geleidelijk aan, totdat de spanning ondragelijk wordt. Het geheel drijft op de klassieke wet van de suspense film door veel te suggereren en zo min mogelijk te tonen. De vier jongeren komen levensecht over met hun onderlinge gekibbel en geruzie. En de gelukkige afloop is eigenlijk ook maar schijn.
De Japanse-Filipijnse film Blanka van de Japanse regisseur Kohki Hasei kent een werkelijk ontregelend en verwoestend slot. We leren de 12-jarige Blanka kennen als een meisje dat in de straten van Manilla probeert te overleven met stelen en bedelen. Ze hunkert naar een familie en geborgenheid, iets wat haar rovende handlangers haar niet kunnen geven. Blanka vat het idee op een moeder te kopen, maar de posters die ze daarvoor ophangt trekken mensensmokkelaars aan. Ze weet maar net uit de klauwen van die misdadigers te blijven.
Wanneer Blanka een blinde straatmuzikant ontmoet, lijkt dat hoop te bieden op een beter leven. Ze treden samen op en verdienen wat geld. Maar ook aan die hoop komt een einde. Blanka neemt haar toevlucht tot een weeshuis om daar vervolgens onmiddellijk weer uit te ontsnappen. De film eindigt met het meisje dat opnieuw op straat vertoeft, met een onzekere toekomst voor de boeg.
Deze uitzichtloosheid is behoorlijk aangrijpend. Ondanks de verschrikkelijke misère die wordt getoond is deze sociaal-realistische film met een luchtige veerkracht gemaakt. De bitterzoete toon waarmee het leven van de straatkinderen wordt belicht, maakt de tragedie extra prangend. Blanka wordt met al haar tegenslagen getoond, zonder melodrama of vals sentiment. Het maakt de film zeldzaam meeslepend.
Debutante Cydel Gabutero zet moeiteloos en authentiek Blanka neer. De jonge actrice is volkomen geloofwaardig in een veeleisende rol. Blanka is een opvallend korte film van 75 minuten, maar levert in dat korte tijdsbestek een splijtende blik op het lot van straatkinderen. Een problematiek die in vele derdewereldlanden dagelijkse realiteit is en waarvoor een oplossing niet voorhanden lijkt te zijn.
Ulrik van Tongeren