Na Een ander zijn geluk, Unspoken en Kid heeft de Vlaamse regisseuze Fien Troch met de speelfilm Home wederom een aangrijpend werkstuk afgeleverd. De gebrekkige communicatie tussen mensen is een constante in haar films. De verhalen spelen zich onverminderd af in gezinnen waar huiselijke ellende doodnormaal is. Home is een beklemmend portret van tieners die hun weg niet kunnen vinden in de wereld van volwassenen.

Centraal in haar vierde film staat Kevin, een 17-jarige jongen die een tijd in een jeugdgevangenis heeft gezeten. Met een leercontract werkt hij in de zaak van zijn tante en woont bij haar in. Zijn moeder daarentegen wil hem voorlopig niet in huis hebben. De film handelt voor een belangrijk deel over de vriendschap die Kevin heeft met zijn neef Sammy en diens vriend John. Laatstgenoemde ligt overhoop met zijn uiterst neurotische moeder.

In Home gaat het over jongeren die nog net niet achttien zijn. Ze bevinden zich in de overgangsfase tussen kind zijn en volwassendom. Deze tieners zijn zoekende naar een plaats in de samenleving, soms verveeld en op andere momenten zelfs gewelddadig. Echter, deze jongeren worden niet getoond in hoedanigheid van de zoveelste verloren generatie. Deze YouTube-generatie heeft een exhibitionistische inborst, hun met de gsm geschoten filmpjes zijn in de film verwerkt.

De kloof tussen de generaties is enorm in Home, wat onvermijdelijk tot emotionele erupties leidt. Terwijl de ouders het beste voor hebben met hun kinderen, blijven die laatsten uitsluitend ontevreden. Liefde en geborgenheid zijn zodoende ver weg. Troch belichtte in haar vorige films de relatie tussen jonge kinderen en hun ouders. Vooral Kid (2013) is dichterlijk en intiem. Met Home laat de regisseuse zien dat ze ook de belevingswereld van de tiener feilloos weet te vangen.

De film is op een documentaire-achtige wijze opgenomen, met de camera vaak dicht op de acteurs. Soms is de spanning ondragelijk, want Troch durft dingen te tonen waar andere filmmakers voor terug deinzen. Feit is dat de film gaat over jongeren die ontsporen. Kevin, zoals hij gespeeld wordt door Sebastian van Dun, is een rustige jongen die zomaar kan exploderen en iemand in elkaar kan slaan. Dat de zachtaardige John eveneens tot geweld in staat is, drijft de suspense op.

Home is heftig, een naargeestig en raak portret van tieners die de verkeerde wegen kiezen terwijl hun ouders machteloos toe kijken. De film is grotendeels gedraaid in een welvarende wijk in een stadje niet ver van Brussel. De authenticiteit is, zoals altijd bij het werk van Troch, dik in orde. De naturalistische vertolkingen van de acteurs overtuigen over de gehele linie.

Ulrik van Tongeren

Home (Cinéarte, 2016), vanaf 23 maart in de bioscopen.

Door ravage

Abonneer
Laat het weten als er

*

0 Reacties
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties