ik ben diep gegaan dit leven
barsten zitten in mijn bodem
littekens teveel

gehavend kwam ik uit elke strijd
met de wil te overleven
nooit zal ik mij overgeven
aan de duistere kant van het leven

gelijk een blinde baande ik mij een weg
niet naar het licht maar naar de schemer
licht zal het pas zijn als de dood is ingetreden

niets krijgt mij kapot
ik heb een wil van staal
ik ga door tot op het bot
door tot ik mijn laatste adem uitblaas