In de week dat koningin Beatrix bekend maakte af te zullen treden, kreeg ik vooral beelden voor ogen van haar inhuldiging 33 jaar geleden. Op 30 april 1980, in een halve woning ergens in de Amsterdamse Pijp, werd ik ‘s middags wakker van een geluid dat ik niet thuis kon brengen. Nadat ik het keukenraam open had geschoven, realiseerde ik mij dat het afkomstig was van helikopters die boven de buurt cirkelden. (Tegenwoordig niet meer weg te denken, maar die dag medeoorzaak van de grimmige sfeer die bezit nam van de mensen). Af en toe zwenkten ze af richting Weteringschans en Vijzelgracht, cirkelden wat rond, keerden vervolgens terug om weer boven onze buurt te hangen. Hoofden uit haastig opengeschoven ramen, opgewonden stemmen, rumoer uit de belendende straten.

Toen ik de stadsradio aanzette, hoorde ik dat er oorlog was uitgebroken in de stad. Oftewel de kroning van Beatrix der Nederlanden. In het centrum speelden zich taferelen af ‘die uit een film van Fellini afkomstig kunnen zijn’, riep een overslaande mannenstem uit de keukenradio. ‘Dagjesmensen, plezierbootjes met parasols in de Amstel voor hotel l’Europe, terwijl honderd meter verder bij rederij Kooij op het Rokin een veldslag ontstaat!’ De stem leek op die van een voetbalcommentator zodra hij riep dat ‘nu de etalagepoppen van V&D door de lucht vliegen, de ME rukt op, traangas, geschreeuw, geren. Kijk nou toch… Muziekkorps Excelsior uit Spakenburg (of zoiets) loopt de Reguliersbreestraat uit zo de vechtende kluwen in’.

04

Mijn aandeel in die bewogen dagen? Ik was jong en vond het spannend, maar mijn politieke bewustzijn ging niet verder dan luisteren naar radio Noordzee en wat muziek maken in bandjes. Onderzoeksbureau Motivaction zou mij in die tijd ongetwijfeld een voorloper van de ‘platte spanningzoeker’ genoemd hebben, maar die moeten er ook zijn, denk ik dan. Ik kende ze wel, de politieke jongens.

Neem Sjoerd van K., een Amsterdamse politicoloog van de Pacifistisch Socialistische Partij, die daarnaast ook veel tijd besteedde aan zijn bandje The Free waar hij de zanger van was. Politieke acties deed hij veel samen met zijn compaan Erik S., een Rotterdamse revolutionair met woeste baard en lid van de Rode Jeugd. Op zijn sombere dagen liep hij de teksten te prevelen van de Russische anarchist Kropotkin. Waarschijnlijk had het er mee te maken dat hij als arbeidersjongen een cultuurshock had opgelopen aan de universiteit waar hij mocht studeren.

Ze werden door hun gevatte een-tweetjes al gauw de Snip en Snap van het actiewezen genoemd. Toen ze hun sigaren uit Havanna lieten opsturen ‘om de tabaksboertjes te helpen’ begreep ik dat de tijd veranderde. Beginnend snobisme is de aankondiging van een andere mentaliteit – voor zover Margaret Thatcher die niet al eerder had geïntroduceerd. Want Cuba en zijn arme boertjes zou ze een worst wezen, meende ik te weten. Ze waren klaar voor het grote werk.

Na hun jarenlange geworstel met Marx en Engels, mocht ik kennis maken met een ‘nieuwe sociale kwestie’ waar ze door geobsedeerd waren geraakt: carrière maken. Ten koste van wie en wat maakte niet uit. Door hun langdurige studie en politieke fratsen hadden ze echter een gat in hun cv, maar ze slaagden erin om enkele op drift geraakte private en verzelfstandigde organisaties op het terrein van het bankwezen en de woningmarkt weer veilig terug te brengen in handen van de overheid. Exact zoals het ze is aangeleerd in hun jonge linkse jaren.

Ron Kretzschmar

 

Door ravage

Abonneer
Laat het weten als er

*

3 Reacties
Oudste
Nieuwste Meest gestemd
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties
anton groeneveld
11 jaren geleden

de beste remedie
is om te doen alsof dat zooitje ongeregeld niet bestaat
niet over na denken en niet over schrijven en niet over praten

1 jaar geleden

geweldige foto!
Balkje voor mijn ogen mag weg.
Vier pliessies hadden ze destijs nodig om mij te arresteren. Kom er nu nog eens om.

ron
1 jaar geleden
Antwoord aan  Kees Broer

Zeker een geweldige foto Kees! Kwam destijds uit de collectie van Alex.

Een grappige bijkomstigheid is dat toen een journalist van de NRC contact met Ravage opnam, omdat hij een artikel schreef over de ondergang van Vestia. Hij dacht dat ik Erik Staal, de man die Vestia ten gronde richtte, persoonlijk kende.

Ik dacht dat ik het er dik had opgelegd dat het een verzinsel was met zinnen als deze:

“Erik S., was een Rotterdamse revolutionair met woeste baard en lid van de Rode Jeugd. Op zijn sombere dagen liep hij teksten te prevelen van de Russische anarchist Kropotkin.”