lincoln 1

Historische filmdrama’s kunnen een dorre geschiedenisles zijn. Lincoln, over de beroemde Amerikaanse president, is dat zeker niet.

De afschaffing van de slavernij in de Verenigde Staten had in 1865 heel wat voeten in de aarde. Regisseur Steven Spielberg heeft met Lincoln een film gemaakt over dit keerpunt in de Amerikaanse geschiedenis. President Abraham Lincoln moet in de laatste maanden van zijn presidentschap het 13e amendement op de Grondwet door het Congres zien te loodsen nog voordat de Confederatie van Zuidelijke staten zich over zal geven.

Op diverse manieren moet Lincoln ja-stemmers zien te vergaren voor zijn amendement. Daarvoor zijn alle middelen geoorloofd, inclusief het beloven van baantjes aan kandidaat-stemmers. Lincoln is een gedreven politicus die de vele vormen van politieke manipulatie beheerst. Hij moet onder andere de gevreesde en uiterst op zijn principes vast gepinde Thaddeus Stevens (Tommy Lee Jones) aan zijn zijde zien te krijgen.

Daniel Day-Lewis als Lincoln, een lange stramme man met een kachelpijphoed, zet een rol neer die naadloos past in het rijtje van zijn eerdere onvergetelijke vertolkingen. Lincoln is mythisch, een heilige, probeer die maar eens te verbeelden. Talloze acteurs gingen hem voor maar Day-Lewis ís Lincoln, tot in elke porie en bloedvat van zijn lichaam. Mythe en realiteit vloeien in elkaar over, duivels knap gespeeld.

Scenarioschijver Tony Kushner heeft het dikke boek Team of Rivals: The Political Genius of Abraham Lincoln van Doris Kearns Goodwin als informatiebron voor zijn scenario gebruikt. Lincoln is een president die soms met zijn vuist op tafel slaat, maar ook in staat is om, schijnbaar op gevoel, onvoorspelbare beslissingen te nemen die de werkelijkheid doen kantelen. Zijn briljante intellect is overigens nooit eerder zo overtuigend op het filmdoek weergegeven.

In de scènes met Lincoln en zijn familie valt de hand van Spielberg te herkennen. Familie is een belangrijk thema in zijn films, veelal families onder grote spanning die proberen te overleven. Spielberg heeft veel tijd gestoken in het weergeven van de manier waarop Lincoln met zijn twee zonen en vrouw om is gegaan. ‘s Mans koestering voor zijn zoontje levert een paar prachtige momenten op. Zijn woede om zijn oudere zoon die het leger in wil, leidt tot een memorabele woordenwisseling.

lincoln 2

Ook de soms ruzie-achtige omgang met zijn bazige echtgenote, een prachtige rol van Sally Field, geeft de film reliëf. Voor de politiek geïnteresseerde kijker is dat misschien teveel van het goede, maar het geeft de film balans en de broodnodige intimiteit binnen het geheel van deze groots opgezette historische reconstructie. De dood van de president levert de nodige suspense op, geniaal bedacht en uitgevoerd. De makers zetten daarmee de kijker aan het eind van de film op het verkeerde been.

Over de film Lincoln is al vaak gezegd dat deze aanvoelt als een geschiedenisles. Dat is enigszins waar, maar de makers hebben werkelijk alles uit de kast getrokken om deze les boeiend te maken. De film mag dan soms tergend plechtstatig zijn, er valt genoeg te beleven aan deze nauwgezette historische reconstructie. Vooral het politiek bedrijven in de rokerige achterkamertjes en in het rumoerige Congres is met grote virtuositeit in beeld gebracht.

Ulrik van Tongeren

Lincoln (Warner Bros, 2012)

Door ravage

Abonneer
Laat het weten als er

*

1 Reactie
Oudste
Nieuwste Meest gestemd
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties
Nijgaard
11 jaren geleden

quote: ‘Talloze acteurs gingen hem voor maar Day-Lewis ís Lincoln, tot in elke porie en bloedvat van zijn lichaam. Mythe en realiteit vloeien in elkaar over, duivels knap gespeeld.’ Het heeft er alle schijn van dat de recensent de heer Lincoln persoonlijk heeft gekend… Spielberg kennende is de film super geromantiseerd, verkoopt lekker.