Het Spaanse label Hazard Records is in 1998 gestart met de uitgave van cd-r’s. Copyright is ver te zoeken bij dit label. Muziek dient in hun ogen toegankelijk te zijn voor iedereen en voor een goedkope prijs. Vandaar dat men muziek aanbiedt via internet als vrije download, zowel in WAV en mp3-formaat.

FFT Players , bestaande uit Iñigo Llanos en Iker Ormazabal, heeft de uitgave Carcoma samengesteld welke vier nummers bevat. Door middel van gitaar, effecten en een laptop bouwt het Italiaanse duo een onheilspellende sfeer op, waarbij elementen van drone en met name noise gebruikt worden in hun muzikale spectrum.

De geluiden zijn smerig, de geluidslagen veelomvattend en worden afgewisseld met klanken die bestaan uit hoge en lage frequenties, tegenritmes en zwaar vervormde schreeuwpartijen of gebeuk op de gitaar. Een intense release waarbij het concept van herhalende partijen, experimenten op gitaar en noisy elektronica, de geluidsmuur een creatief karakter geeft.

Tuffo komt uit Spanje en maakt onvervalste noise. Vier nummers zorgen voor 22 minuten onvervalste elektronische noise op Noise Ibérico. De cd begint atmosferisch, maar al snel verandert dit in een rond cirkelend geluid terwijl uiteenlopende geluidshoogtes voorbij komen.

Het tweede nummer begint met een kale tik, die qua geluid steeds voller wordt met verschillende soorten ruis. Het ritme blijft in het nummer aanwezig en de muur bouwt zich langzaam op. De volgende nummers zijn voller en venijniger qua noise. De kracht van Tuffo zit ‘m in de structuur die hij opbouwt met zijn composities, laag voor laag, alsof het gaat om een gecontroleerde chaos, wat uiteindelijk leidt tot een hevige intensiteit.

De laatste uitgave van Hazard Records is het titelloze debuut gemaakt door Modern Music Mechanics, die de luisteraar trakteert op 14 nummers. Een mengeling van elektronica, noise, blues, punk, spoken-word en popmuziek is kenmerkend voor de muziek. Toegankelijkheid is ver te zoeken.

Het is onduidelijk welke richting Modern Music Mechanics op wil slaan. Conventionele songstructuren maken plaats voor abstracte geluidscollages of gaan over in vertraagde elektronische muziek. De eclectische benadering is interessant, maar loopt ook af en toe uit de pas door het veelvuldig gebruik van filters op stemmen. Deze hersenkraker is een goed begin voor een muzikaal avontuur.

Jan Kees Helms