Tegenwoordig kun je een redelijke stroom horrorfilms in de bioscopen zien, maar voor het kleine onafhankelijke werk en andere genre films is men aangewezen op het jaarlijkse Imagine filmfestival in Amsterdam. Omdat de makers minimale middelen tot hun beschikking hebben, moeten ze inventief zijn. Een goed doortimmerd scenario is daarbij belangrijk.
Een van de hoogtepunten van het festival dit jaar was de zombiefilm The Battery (2012) van de Amerikaanse regisseur Jeremy Gardner, die zelf een van de hoofdrollen speelt. Ben en Mickey proberen op het platteland van New England een zombieplaag te overleven. Ben is een ruwe bonk die met een honkbalknuppel de zombies tot moes slaat, Mickey daarentegen is zachtaardig. De film toont hun voortdurende gekibbel over wat de juiste strategie is om in leven te blijven.
De film toont deze strijd met aansprekende details, bijvoorbeeld aan de hand van de wijze waarop ze met andermans tandenborstel hun gebit proberen te reinigen. Of hoe ze elk druppeltje resterend vocht uit conservenblikken opvangen zodat ze het drinken van hun eigen urine nog even kunnen uitstellen. Het is in feite een film met twee personages. De zombies zijn niet zo vaak in beeld te zien, maar voortdurend ervaar je hun dreigende aanwezigheid.
The Battery werd in 16 dagen geschoten met een budget van 6.000 dollar. Dat is niet aan de film af te zien: fraai gefilmd, strak gemonteerd en de hilarische en scherpe dialogen zijn treffend in beeld gebracht. De maker toont aan dat het wel degelijk mogelijk is met weinig middelen een maximaal resultaat te behalen.
Een ander hoogtepunt van Imagine was Ghost Graduation (2012) van de Spaanse regisseur Javier Ruiz Caldera. Colego Monfore is op papier een nette degelijke school. Jammer dat de geesten van vijf leerlingen die in 1986 door een brand zijn omgekomen de levenden kwellen. De nieuwe leraar Modesto die nogal neurotisch is, heeft paranormale gaven en weet wel raad met de vijf. Hij stoomt ze klaar voor hun eindexamen.
Films in dit genre kunnen nogal kwezelig en voorspelbaar zijn. Ghost Graduation daarentegen is een sprankelende horrorkomedie geworden, met een heerlijk nostalgisch gemoed. De vijf geesten mogen dan treiterkoppen zijn, ze zitten evenzeer gevangen in hun tragische staat van dood zijn. Het pijnlijke aspect hiervan wordt subliem voor het voetlicht gebracht.
Deze ongewone en uiterst originele horrorkomedie is een ode aan de klassieke high-school films uit de jaren ’80, zoals The Breakfast Club. De genadeloze humor is volledig hedendaags. Een mengeling van rauw realisme en betoverend surrealisme heeft geleid tot een heerlijke film.
Ook uit Spanje afkomstig is het prachtige apocalyptische Fin (Het Eind) uit 2012 van regisseur Jorge Torregrossa. Een groep vrienden komt in een berghut bijeen. Een afwezige vriend kwelt ze, er gebeuren rare dingen. Zou de afwezige er iets mee te maken hebben? De mysterieuze en onheilspellende sfeer van een wereld waarin het noodlot toeslaat, is briljant getroffen.
Een wereld waarin de mens totaal verdwenen lijkt en waar de overgeblevenen proberen te overleven, is een klassiek apocalyptisch thema. De regisseur heeft daar nog verrassende wendingen aan gegeven. De wijze waarop het groepje vrienden steeds kleiner wordt, is tamelijk luguber en spannend. Met de vele helikoptershots is geen het low-budget film geworden. De majestueuze Spaanse bergen benadrukken de nietigheid van de mens. Zo zou dus het einde van de mensheid eruit kunnen zien.
Ulrik van Tongeren