great gatsby

The Great Gatsby van F.Scott Fitzgerald uit 1925 geldt als een van de beste Amerikaanse romans, een erkend meesterwerk. De Australische regisseur Baz Luhrmann is specialist in het maken van grote en vulgaire spektakelfilms, denk aan Moulin Rouge! uit 2001. Luhrmann werd dan ook niet meteen als de ideale regisseur voor de verfilming van dit subtiele klassieke boekwerk gezien.

De gelijknamige film behelst een portret van de Jazz Age, de roemruchte tijd van uitzinnige feesten en vulgaire uitstalling van rijkdom. In die zin past de verfilming wel degelijk bij de regisseur. Het resultaat is een luidruchtig spektakel in de typische bombastische Luhrmann-stijl. Het feest aan het begin van de film is oorverdovend, meeslepend en briljant geënsceneerd. Je moet het maar aandurven om de hip-hop muziek van Jay-Z te gebruiken voor een verhaal dat zich in 1922 speelt.

Nick Carraway (Tobey Maguire) is oorlogsveteraan en aspirant-schrijver die toevallig naast het kasteel van de mysterieuze miljonair Jay Gatsby (Leonardo DiCaprio) woont. Nick is neef van Daisy (Carey Mulligan), de grote liefde van Gatsby van vijf jaar eerder. Daisy is inmiddels getrouwd met de botte miljonair Tom Buchanan (Joel Edgerton). De manier waarop Gatsby alles in het werk stelt om zijn vroegere geliefde terug te winnen staat centraal in de film.

Het organiseren van grootse feesten in zijn immense huis maakt onderdeel uit van deze strategie. ‘s Mans droefgeestige pogingen om het verleden te laten herleven worden door Leonardo DiCaprio overtuigend gespeeld. Hij beheerst en domineert de film, deze rol lijkt voor hem geschapen. Het charisma en het blufferige zelfvertrouwen van Gatsby weet DiCaprio raak te treffen. Ook het tragisch onvermogen en de machteloosheid van het personage schemeren door in zijn vertolking.

great gatsby 1

De overige acteurs maken minder indruk, gaan enigszins kopje onder in het spektakel. Ook de sociale kritiek, neergeschreven in het boek, blijkt slechts in flarden in de film te zijn verwerkt. Luhrmann heeft de essentie van het verhaal dan wel verfilmd weten te krijgen, zijn onconventionele werkwijze stuit menig liefhebber van de klassieke roman tegen de borst.

The Great Gatsby werd al vaker verfilmd (1926, 1949 en 1974), maar evenzovele keren viel het resultaat tegen. Het is een liefdesverhaal, alsmede een sociale aanklacht tegen de meedogenloze hebzucht van de nieuwe rijken van begin jaren ’20 in de vorige eeuw. En dat in een dichterlijke en dromerige stijl beschreven.

Luhrmann en zijn mede-scenarist Craig Pearce zijn wél redelijk trouw gebleven aan de tekst van het boek, al botst het visuele spektakel vaak met de intiemere scènes. Waarom het zo nodig in 3D gefilmd moest worden is de grote vraag, dit voegt namelijk niets toe. Hoewel The Great Gatsby onevenwichtig is, verveelt de film geen moment. De rauwe energie en vulgaire onvoorspelbaarheid boeien. De wijze waarop de eigenzinnige Luhrmann zijn extravagante filmdromen najaagt, heeft wel iets weg van Gatsby. Reikhalzend zien we dan ook uit naar zijn volgende werk.

Ulrik van Tongeren

The Great Gatsby (Warner, 2013)

 

Door ravage

Abonneer
Laat het weten als er

*

0 Reacties
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties