Het plan leek zo volmaakt. Op instigatie van de Fietsersbond en met name op gezag van de lokale yuppiepartij GL werden in de jaren ’90 en begin ‘0 gescheiden fietspaden aangelegd in de Amsterdamse stadswijken. Veiliger voor de fietser, zo luidde het devies. Immers, de binnenwegen raakten in toenemende mate overbelast door auto’s, openbaar vervoer, taxi’s, skaters, vracht- en fietsverkeer.

Creatie van deze fietspaden geschiedde in de meeste gevallen ten nadele van het groen en het gerief van de voetganger. Want de fietspaden werden niet aangelegd op het territorium van het dominante en gevaarlijke motorische verkeer, neen, de Amsterdamse politici besloten in al hun onmetelijke economische wijsheid de stoepen te versmallen en duizenden bomen te vellen, toch al schaars goed in de oude stadswijken.

Maar wie maalde daar nu om, het voetverkeer levert immers nauwelijks geld op in het gemeentelaadje. Laat die oudjes maar struikelen over te smalle, en als gevolg daarvan onbegaanbare stoepen, volgestouwd met subtiel gepositioneerde verkeersborden, lantaarnpalen, reclame-objecten, fietsen, scooters en containers. Almere lonkt! En hebben we er voor in ruil niet prachtige gescheiden en dus veilige fietsroutes voor terug gekregen? Win-win.

Anno 2013 echter blijken niet alleen de onrendabele voetgangers het slachtoffer te zijn geworden van de ‘verkeersveiligheidswaan’ van regenten en zogenaamde verkeersdeskundigen uit de jaren ’90, ook fietsers die verplicht gebruik moeten maken van de veel te smalle fietsstroken, waarop twee fietsers naast elkaar al tot overlast leiden, zijn hun leven niet langer zeker. Scooters, Canta’s, racefietsers, fietstaxi’s en elektrische fietsers proberen je op vervaarlijke wijze voorbij te scheuren, met snelheden van 20 tot soms 50 kilometer per uur!

Hef de gescheiden fietspaden dus maar weer lekker op, geef de voetganger zijn vertrouwde domein terug, plant nieuwe bomenrijen en laat fietsers zich gewoon weer op de binnenwegen verplaatsen, waarop uiteraard wel de fietspaden staan aangegeven. We kunnen dan weer ongestoord naast elkaar fietsen, terwijl scooters, Canta’s en aanverwante gevaarlijke vehikels vrolijk mogen uitwijken en passeren, zonder daarbij de fietser te terroriseren. Dat daarmee de automobilist minder ruimte heeft en weer op z’n tellen moet passen, is mooi meegenomen. Win-win-win.

Alex van Veen