Wat me opvalt is dat men op de vorige column (NuJij.nl) reageert met opmerkingen als: ‘Het zoveelste kneutertje heeft een stukje geschreven op de één of andere website.’ Of: ‘ben je op je piemeltje getrapt?’ Men is het heftig oneens of helemaal met mij eens: ‘Da’s geen socialist maar een liberaal (over Heleen Mees). Zij heeft makkelijk lullen met haar inkomen van boven een ton.’ En: ‘Wat fijn toch, dat een vrouw een misstap heeft begaan. Dan kunnen jullie lekker tekeer gaan tegen de dames.’

Wat ik schreef over vrouwen, zo hypocriet zijn mannen ook. Wat ik deed was de zaken summier beschrijven en in verband brengen met elkaar. Het ging over de blinde vlek van het neoliberalisme hetgeen de crisis veroorzaakte: gebrek aan vertrouwen. Men wil het alleen nog niet toegeven. Want het duurt lang voordat een verouderde mammoettanker een bocht maakt. Dan mag je hopen dat de kapitein (m/v) niet dronken is. Plus dat het niet politiek correct is om ‘powerfeminisme’ te bekritiseren.

Over het hypocriete seksisme van Heleen Mees schreef ik geen woord. Dat is immers al uitvoerig belicht in kranten en op websites. Neem haar reactie op Harry van Bommel, die zich volgens Mees schuldig heeft gemaakt aan seksuele intimidatie. Dit zegt alles over Mees die, volgens mij, niet alleen seksueel geobsedeerd was door Willem Buiter, maar vooral intellectueel op de man leunde. Buiter leverde haar ideeën. Je zou kunnen zeggen dat in dit geval seksuele obsessie samenhangt met een intellectuele tekortkoming.

Of neem de ‘verborgen agenda’ van hoogleraar Barbara Baarsma. Zoals blijkt uit het onderzoek naar belastingontwijking in opdracht van Frans Weekers, waarover haar partijgenoot Frits Bolkestein zou kunnen zeggen: we slaan weer een pleefiguur in het buitenland. De Algemene Rekenkamer weigerde de opdracht omdat niet alle cijfers waren vrijgegeven. Dan kan je geen objectief onderzoek uitvoeren, was hun gedachte. Geen probleem voor SEO Economisch Onderzoek, waarvan Baarsma directeur is. Die nam de opdracht aan en gaf een uitkomst die Weekers goed uitkwam.

En Femke Halsema? Ze was voor mij slechts een voorbeeld van een opportunistische carrièrevrouw. Door de JOVD werd ze ‘Liberaal van het jaar genoemd’. Die waren dol op Halsema vanwege haar aanval op de verzorgingsstaat. Een ‘erfenis’ die ze handig afwentelde op haar opvolgster, die zich tegenwoordig thuis afvraagt wat er eigenlijk gebeurd is.

Waarom kritiek op deze vrouwen? Over mannen weten we genoeg: die zijn individualistisch, competitief, ik-gericht. Mannen scoren in hun carrière graag ten koste van anderen, zijn minder communicatief en oorzaak van de economische crisis. Journalist Jeroen Smit maakte een documentaire over dit onderwerp waarin hij stelt dat wanneer er meer vrouwen in besturen van banken hadden gezeten ‘de kredietcrisis minder heftig was geweest’.

Zou het? Volgens mij maakt het geen verschil wanneer deze powervrouwen massaal aan de macht komen. De goeden krijgen immers nauwelijks de kans. Het ‘powerfeminisme’ sluit naadloos aan bij ‘het heilige hebberige ik’ van het neoliberalisme dat ze eveneens aanhangen. Beiden versterken elkaar. Vrouwen maken er uiteindelijk net zo’n puinhoop van als mannen. Jammer alleen dat het altijd ten koste van de zwakkeren moet gaan.

Ron Kretzschmar