Le Passé
Le Passé

Tijdens dit filmfestival beleeft de film Le Passé z’n première, een complex psychologisch drama over de vernietigende kracht van een echtscheiding. Maar er is ook luchtigheid op het filmdoek, zoals de komedie Tanta Agua.

De Iraanse regisseur Ashgar Faradi werd wereldberoemd met zijn echtscheidingsdrama A Separation (2011). Hij won ermee de Gouden Beer op het filmfestival van Berlijn en een Oscar voor beste buitenlandse film. In Frankrijk maakte hij zijn nieuwste film Le Passé, waarin naast de emotionele gevolgen van een echtscheiding een indringend beeld wordt gegeven van de bureaucratische samenleving in Iran.

Met Le Passé concentreert Faradi zich hoofdzakelijk op de emotionele en psychologische gevolgen van gebroken relaties. Daarmee mist de film een politieke dimensie die zo typerend is voor A Separation. Zijn nieuwste werk is een uiterst complex psychologisch drama over de last van het verleden. In dit specifieke geval veroorzaakt door een gebroken echtelijke relatie en de bijkomende emotionele schade die alsmaar voortwoekert en zelfs levens verwoest.

De Iranees Ahmad keert tijdelijk terug naar Frankrijk om de scheiding met zijn voormalige vrouw Marie te formaliseren. Marie leeft samen met haar twee kinderen. Zij heeft een nieuwe relatie met Samir, die zelf een zoontje heeft en wiens vrouw in coma ligt. Tegen wil en dank wordt Ahmad de beladen nieuwe gezinssituatie van zijn ex-vrouw ingetrokken. De puberende dochter van Marie, die overigens geen kind is van Ahmad, voert een emotionele oorlog met haar moeder. Desondanks wordt van Ahmad hierin een bemiddelende rol verlangd.

Het verhaal van Le Passé behelst een complexe intrige waarbij elk personage een omvangrijke bagage heeft, volgestouwd met geheimen en ongenoegens. Wat er zich werkelijk afspeelt, wordt fragmentarisch prijsgegeven. Er is in het geheel geen sprake van verhelderende flashbacks. Tegen het einde van de film ontstaat er een kolkende draaitol van onthullingen en twists, die enkel maar meer vragen oproepen.

Het scenario van de film steekt overigens ingenieus in elkaar. Faradi is een meesterverteller die er bijna een thriller van heeft gemaakt. Zijn werkwijze, informatie achterhouden om zodoende de spanning op te voeren, zorgt ervoor dat de film spannend blijft, ondanks de complexe plot. Bérénice Bejo zet met een sublieme vertolking de manipulerende Marie overtuigend neer, waarmee zij op het filmfestival van Cannes de prijs van beste actrice won.

In de loopgravenoorlog van stuk gelopen en stuk lopende relaties wordt elk verkeerd woord, iedere vijandige blik, in het geheugen opgeborgen om later weer gebruikt te worden tijdens een ruzie. Die gruis van vijandigheid, welke de levens van de personages aantast, is zelden zo pakkend in een film verwerkt. Faradi heeft bepaald geen optimistische blik op menselijke relaties, zijn pessimisme zorgt wel voor pakkend psychologisch drama.

Tanta Agua
Tanta Agua

Gelukkig zijn niet alle films op het World Cinema Film Festival zo somber en pijnlijk. Tanta Agua uit Uruguay, van de regisseurs Ana Guevara Pose en Leticia Jorge Romero, is een sprankelende komedie over een vader en zijn kinderen. Met zijn 10-jarige zoon en 14-jarige dochter bezoekt hij het toeristische oord Salto in het oosten van Uruguay. Het wordt een vakantie waar regen spelbreker is en de verveling genadeloos toe lijkt te slaan.

De film is vooral opgehangen aan de puberende dochter Lucia, door wiens laconieke ogen deze intieme schets ons wordt getoond. De moeder is afwezig, wat erop duidt dat hier sprake is van een gebroken gezin. Tijdens de vertoning in bioscoop Rialto bleken veel grappen gesneden koek voor de Latijns-Amerikaanse bezoekers. Toch is deze humoristische vertelling van universele waarde, het toont aan dat de band tussen familieleden onomstreden is.

Ulrik van Tongeren

Le Passé is nu te zien in de Nederlandse bioscopen, en wordt tijdens het festival in Amsterdam dagelijks vertoond in Rialto. Tanta Agua wordt op dinsdag 13 augustus om 21.45 vertoond in Rialto Boven. World Cinema Film Festival, t/m zondag 18 augustus in Rialto, de Balie, in het Vondelpark en het Marie Heinekenplein openlucht voorstellingen. Bezoek de website.

 

Door ravage

Abonneer
Laat het weten als er

*

0 Reacties
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties