Blue-Jasmine-01
Cate Blanchett

In een dramatische maar tevens humoristische film neemt Woody Allen de Amerikaanse klassenmaatschappij serieus onder de loep.

Als regisseur blijft de 77-jarige Woody Allen onverminderd verrassen. Blue Jasmine is serieus drama voor hem, het type film waarin hijzelf als acteur in de jaren ’80 van de vorige eeuw uitblonk. Denk aan Crimes and Misdemeanors (1989) en Another Woman (1988), films gelardeerd met scherpe zwarte humor.

Blue Jasmine is een karakterstudie van een rijke vrouw die aan lager wal is geraakt. Dat Jasmine niet helemaal in orde is, blijkt tijdens een vliegreis bij aanvang van de film. Tegenover een onbekende legt ze haar hele leven in geuren kleuren bloot. Ze is onderweg naar San Francisco waar haar zuster Ginger woont. Jasmine is op zoek naar onderdak en een baan, want ze is alles kwijt geraakt omdat haar echtgenoot een zwendelaar bleek te zijn en in de gevangenis terecht is gekomen.

De film tekent de verwoede pogingen van de vrouw om overeind te krabbelen, wat extra moeilijk wordt gemaakt door psychische problemen en haar verslaving aan drank en pillen. Heden en verleden (flashbacks) lopen in de film geraffineerd in elkaar over. Zo zijn we getuige van de schijnwereld van Jasmine uit een tijd dat zij zich vooral bezighield met cocktailparty’s en winkelen. Het enige bewijs van haar voormalige rijkdom is het chique witte Chanel jasje dat ze ondanks alles is blijven dragen.

Blue Jasmine is in die zin uniek voor Woody Allen omdat hij voor het eerst de Amerikaanse klassenmaatschappij serieus onder de loep neemt. Soms lijkt de film op een spitse satire over arm en rijk, waarmee de regisseur aantoont dat hij goed om zich heen heeft gekeken. Alhoewel Jasmine geen geld meer heeft, blijft ze onverminderd haar status tentoon spreiden. Zo kijkt ze geringschattend neer op haar zus Ginger, die een arbeider als vriend heeft.

Blue-Jasmine-02
Sally Hawkins en Andrew Dice Clay

Beide zussen zijn adoptiekinderen van verschillende ouders. Ginger leeft in een klein appartement en werkt als caissière in een supermarkt. Veel van de gortdroge humor in de film wordt ontleend aan het feit dat Jasmine zichzelf voortdurend voor de gek houdt. Haar hooghartige gedrag steekt schrijnend af tegenover de gulheid en warmte die haar zus uitstraalt. Hoe onsympathiek Jasmine ook moge zijn, ze weet te ontroeren en is uiterst grappig.

Jasmine wordt gespeeld door de Australische Cate Blanchett. Het is aan deze uitmuntende actrice te danken dat haar personage geen gemakzuchtige karikatuur is geworden. Zij levert een formidabele en uiterst aangrijpende vertolking af. Ginger, gespeeld door de Britse actrice Sally Hawkins, biedt fraai tegenspel. Alec Baldwin als echtgenoot van Jasmine zet tot in de perfectie de slijmerige en gewiekste bedrieger neer.

Allen heeft vaker uitstekende films gemaakt, alsmede nogal wat teleurstellende. Wat Blue Jasmine zo bijzonder maakt, is de splijtende mix van humor en tragedie. Jasmine is een tragische figuur, maar ze heeft evenzeer een onweerstaanbaar gevoel voor droge humor. In het verdere verloop van de film verstomt de lach, omdat het verhaal dan over de nakende ondergang van Jasmine gaat. Jezelf voortdurend vastklampen aan strohalmen moet ergens eindigen. Het slot van de film is overweldigend emotioneel.

Het is tamelijk opmerkelijk dat Woody Allen op subtiele wijze een film heeft gemaakt over de cultuur van de hebzucht en alles wat daarmee samenhangt. Hij heeft op late leeftijd een manier gevonden om een complexe realiteit in een relatief simpel en sober verhaal te vangen. De geniale eenvoud van Blue Jasmine maakt het tot een betoverende en obsederende film, een van de beste van Allen ooit.

Ulrik van Tongeren

Blue Jasmine (Paradiso Entertainment, 2013), vanaf 22 augustus in de bioscopen.

Door ravage

Abonneer
Laat het weten als er

*

0 Reacties
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties