the_look_of_love_01

Biografische film over het leven van Paul Raymond die in Engeland steenrijk werd met het produceren van naaktshows en softporno.

Paul Raymond werd de rijkste man van Engeland met de handel in softporno en vastgoed. The Look of Love levert een intrigerend tijdsbeeld op van met name de jaren ’60 en ’70 toen Raymond de preutse moraal aanviel. Veelfilmer Michael Winterbottom heeft overigens geen diepgravende film over die kleurrijke tijd gemaakt, maar met Steve Coogan had hij wel de ideale acteur tot zijn beschikking. Coogan is niet alleen komisch, hij bewijst zich steeds vaker in serieuze rollen.

In alweer zijn vierde Winterbottom-film is Coogan wederom subliem. Jammer dat de film teveel een tamme opsomming is geworden van de hoogte- en dieptepunten uit het leven van Raymond. De film begint in documentair zwart-wit, als we op amusante wijze voorgeschoteld krijgen hoe knullig naaktshows destijds werden gemaakt. Aangevuurd door coke werd de porno-industrie opgebouwd, de onschuld verdween al snel als sneeuw voor de zon.

Echt scherp wordt het allemaal niet verbeeld, het is teveel een liefdevol portret van pornobaas Raymond geworden. Pijnlijke details over de exploitatie van vrouwen worden niet getoond. Raymond kan in werkelijkheid niet zo’n sympathiek figuur zijn geweest als Winterbottom ons doet geloven. Wél zien we dat hij zijn geliefden slecht behandelde. Zowel zijn echtgenote Jean (AnnaFriel), minnares Fiona (Tamsin Egerton) en dochter Debbie (Imogen Poots) keerden hem de rug toe.

the_look_of_love_02
Steve Coogan en Imogen Poots in The Look of Love

Met dochter Debbie liep het slecht af, op 36-jarige leeftijd overleed ze aan een overdosis. Debbie werd door haar vader in een naaktshow gegooid, waarin ze als enige vrouw haar kleren mocht aanhouden. Door haar voortijdige dood raakte Raymond in een depressie en werd kluizenaar. Imogen Poots imponeert als miskende dochter, maar het drama met haar vader wordt nogal oppervlakkig in beeld gebracht.

Vanwege de liefdevolle reconstructie van die tijd is The Look of Love desondanks redelijk genietbaar. De kleding en decors zijn fantastisch authentiek, de muziekkeuze is raak. Toch hebben Winterbottom en zijn scenarioschrijver Matt Greenhalgh een te afstandelijke kijk op dat verleden gegeven en de redelijk kort durende film teveel volgestouwd met informatie. Hoe is het mogelijk om een dergelijk tamme film te maken over seks en erotiek?

Misschien is Winterbottom (1961), die minimaal één film per jaar maakt, wel te productief. Vaak lijkt zijn werk onaf, alsof hij tijdens het regisseren zijn interesse in het onderwerp is verloren. De vorige samenwerking tussen Winterbottom en acteur Coogan leverde het verrukkelijke The Trip (2010) op, een film vol improvisatie en mede hierdoor een sprankelende verrassing. Dan is het dubbel jammer dat The Look of Love nogal log overkomt.

Ulrik van Tongeren

The Look of Love (Wild Bunch, 2013), nu in de bioscopen.

 

Door ravage

Abonneer
Laat het weten als er

*

0 Reacties
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties