Jeune et Jolie

Na een zielloze ontmaagding op een zomers strand leidt de 17-jarige Isabelle een mysterieus dubbelleven. Op het internet vindt ze klanten waaraan ze haar lichaam verkoopt.

De Franse regisseur François Ozon heeft een uitdagende bespiegeling gemaakt over een tegendraadse vrouw die volwassen wordt. De film doet denken aan Belle de Jour van Luis Buñuel, waarin een vrouw eveneens een dubbelleven leidt en hoereert. In tegenstelling tot het surrealisme van Buñuel heeft Ozon echter gekozen voor een realistische, soms bijna documentaire-achtige benadering.

Het is nogal wat om buiten schooluren om je lichaam te verkopen in luxe hotelkamers. Isabelle zegt dat ze twintig is, wat geen klant gelooft. Debuterend actrice Martine Vacth als Isabelle speelt een koele, ongenaakbare en intelligente adolescente die weet wat ze wil. Maar wat er precies in haar hoofd omgaat, blijft raadselachtig. Een hang naar gevaar, spanning en geld lijkt onwaarschijnlijk omdat zij, opgroeiend in een bourgeois gezin, alles heeft wat haar hartje begeert.

De parade van haar clientèle is fascinerend, van nette mannen tot weerzinwekkende en soms gevaarlijke personen. Isabelle speelt het dubbelspel goed, zowel tegenover de buitenwereld als binnen de familie. Wanneer een van haar klanten komt te overlijden tijdens de seks, leidt dit voorval tot een breekpunt in de film. Op dat moment dient Isabelle de consequenties van haar buitensporige gedrag onder ogen te zien.

Ozon moraliseert niet, noch veroordeelt hij het gedrag van zijn heldin. Wél toont de regisseur ons de gevoelloosheid en zelfzucht van Isabelle. Hij speelt op geraffineerde wijze met de verwachtingen en vooroordelen van de toeschouwer, zonder gebruik te maken van melodramatische en kitscherige stijlmiddelen, iets waar hij doorgaans in grossiert. Met zijn vorige film Dans la Maison (2012) verwees hij ons al naar de nieuwe weg die hij is ingeslagen.

Met dat plagerige en venijnige ontwijken van moralisme heeft Ozon overigens de hoon van feministen opgewekt, die de film afdoen als een leugenachtige, typisch mannelijke fantasie die hij beter voor zich had kunnen houden. Jeune et Jolie is onderhoudend, stijlvol en ontregelend amusement dat tot nadenken stemt. Marine Vacth is bovendien een revelatie, waardoor we vol verwachting naar haar toekomstige rollen zullen uitkijken.

Ulrik van Tongeren

Jeune et Jolie (Cinéart, 2013), vanaf 19 september in de bioscopen.

Door ravage

Abonneer
Laat het weten als er

*

0 Reacties
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties