23

Het kabinet wil de JSF voor Nederland. En president Obama overwoog korte tijd een militaire Alleingang richting Syrië, als vergelding voor het gebruik van gifgas in de Syrische burgeroorlog. Het laatste lijkt nu te zijn afgewend door een overeenkomst tussen Rusland en de VS over het opruimen van de Syrische chemische wapens.

De keuze van de Nederlandse regering voor de aanschaf van de JSF stemt me echter minder gelukkig. Een JSF is een aanvalswapen dat juist gemakkelijk een rol kan spelen in een militaire interventie van het Westen zonder mandaat van de Internationale Rechtsorde, zoals in 2003 het geval was met de invasie in Irak.

Jan Gruiters (Pax Christi) betoogde in dagblad Trouw terecht dat met dit ‘overbodige’ gevechtsvliegtuig bovendien tevens wordt gekozen voor handhaving van de kernwapentaak, inclusief de Amerikaanse B61-bommen in Volkel. De laatsten kunnen immers alleen door de JSF en niet door de Eurofighter waar, let wel Duitsland, voor koos, worden afgeworpen.

Waarom anders dan Duitsland toch dat slaafse aanleunen van ons tegen de VS, het land dat genoemde eenzijdige interventies nogal eens uitvoert, al of niet onder humanitaire vlag? En dat terwijl humanitaire vredesoperaties bovendien niet echt een gevechtsvliegtuig als de JSF vereisen, maar hetzij een geweldloze vredesmacht (Shanti Sena in termen van Gandhi) dan wel VN-blauwhelmen hetzij grondtroepen met een VN-mandaat, die dan bij voorkeur niet uit het Westen moeten komen, maar bijvoorbeeld uit het betreffende continent. Het humanitaire argument van minister Timmermans voor aanschaf van de JSF snijdt dan ook geen hout.

Het argument van Obama voor slechts een kleine strafactie tegen Syrië trouwens evenmin. Door als vergelding voor gifgasgebruik onder meer een vliegveld te bombarderen, breng je niet de democratie dichterbij, maar kies je impliciet partij voor een der conflictpartijen in de oorlog – bijvoorbeeld in casu (ook) voor de bij de rebellen in macht groeiende Al Qaïda – daarbij de ander (in casu Assad c.s) verzwakkend.

Partijkiezen in een geweldsconflict is polemologisch iets onvergeeflijks. Het is immers olie op het vuur gooien en doet zo het conflict veeleer verhevigen. Er mee dreigen was, zo meent Obama, functioneel gezien genoemde overeenkomst met Rusland over de chemische wapens. Ik kan dat nog begrijpen, maar als hij het werkelijk in praktijk had gebracht of het onverhoopt nog in een later stadium gaat doen, was het middel erger geweest dan de kwaal, iets wat het in een later stadium ook zal zijn. In wezen geldt dat gezien genoemde bezwaren ook voor de aanschaf van de JSF door Nederland.

Inzake Syrië is er overigens nog een lange weg te gaan voordat die chemische wapens ontmanteld zijn, terwijl bovendien biologische en ‘normale’ wapens buiten schot blijven. Dat gebruik van gifgas is zeer ernstig, maar prioriteit heeft en had het ook al in Genève moeten hebben om de conflictpartijen rond de tafel te brengen, zeker nu het vechten in de zin van winnen geen echt perspectief biedt.

Positief is wel dat nu de Amerikaanse militaire strafactie lijkt afgewend, er sprake is van een voorzichtige toenadering tussen VS en Iran, een land, dat geen geringe rol speelt in de sektarische burgeroorlog in Syrië met een sterk regionale uitstraling.

Hans Feddema

Door ravage

Abonneer
Laat het weten als er

*

1 Reactie
Oudste
Nieuwste Meest gestemd
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties
10 jaren geleden

[…] Bron: Hans Feddema, Ravage Webzine […]