1. Inside Llewyn Davis (Ethan en Joel Coen)
De amusante avonturen van een weinig succesvolle jonge folksinger, gespeeld door een sublieme Oscar Isaac in een beklijvend meesterwerk van de Coen broers. [recensie]
2. Frances Ha (Noah Baumbach)
Schitterende in zwart-wit gefilmde ode aan de uiterst grappige hoofdrolspeelster Greta Gerwig en New York. [recensie]
3. La Vie d’Adèle (Abdellatif Kechiche)
Veel gedoe over de seksscènes en geruzie tussen de regisseur en zijn actrices. Toch is het een van de mooiste films over hartstochtelijke en verzengende liefde geworden. [recensie]
4. To the Wonder (Terence Malick)
Bedwelmende en raadselachtige film van Malick over de liefde is een film die lang blijft nazinderen in het hoofd. [recensie]
5. La Grande Bellezza (Paolo Sorrentino)
Groots en meeslepend epos over een prachtig decadent Rome, meesterlijk geregisseerd door Sorrentino. [recensie]
6. Django Unchained (Quentin Tarantino)
Met splijtende humor en bloederig geweld heeft Tarentino tegelijkertijd een serieus drama over de periode van de slavernij in de VS gemaakt. [recensie]
7. Gloria (Sebastián Lelio)
De formidabele Chileense actrice Paula Garcia speelt de oudere vrouw die liefde en nieuw leven zoekt. Hilarisch en tragisch juweeltje over levenslust op latere leeftijd. [recensie]
8. Jeune et Jolie (François Ozon)
Tekent het spannende dubbelleven van een Franse adolescente jonge vrouw, een fascinerende blik op jeugdprostitutie. [recensie]
9. Paradies: Liebe (Ulrich Seidl)
Overdonderd scherp drama over oudere Duitse vrouwen die in Afrika seks en liefde zoeken. [recensie]
10. The Lunchbox (Ritesh Batra)
Bescheiden en ingetogen film over hoe heerlijk eten mensen samen brengt en romantische gevoelens kan aanwakkeren. [recensie]
Beste Nederlandse film: Borgman (Alex van Warmerdam)
Beste Documentaire: At Berkeley (Frederick Wiseman)
Ulrik van Tongeren
Je bent wel een erg hype gevoelig type he? Alleen de geijkte, veilige alom bewierookte titels (uitgezonderd paradies liebe) van de reguliere filmpers vind ik terug in dit lijstje. Waarom heet deze site eigenlijk ‘ravage’? Doet aan niets denken aan het roemruchte anarchistische blad van weleer. Meer een tweede Libelle