er woei een krachtige wind
groen en kleurig bloem
hadden het flink te verduren

rozen stonden vol in bloei
rood van kleur gelijk vers bloed van
een gewonde hand die doorns omsloot

een rode roos met trillend blad streed
om aan zijn lot te ontkomen
toch is uiteindelijk zijn steel geknakt

zijn hoofd hing af
gewroken door een sprintje
van moeder natuur

de overige rozen zongen
opgelucht in koor
wij zijn het niet
wij zijn het niet
wij zijn de dans ontlopen