Het laatste album dat ik van de Braziliaanse gitarist George Christian heb beluisterd, was qua geluidskwaliteit geen succes. Het betrof een uitwisselingsproject met de Japanse muzikant Mehata Hiroshi, gedistribueerd door Spectropol Records. Hetzelfde label brengt nu Christian’s nieuwste cd uit welke geluidstechnisch gezien stappen vooruit is gegaan.

Aos Rios Urbanos vangt aan met twee akoestische gitaarstukken, ondersteund met de nodige effectpedalen. De improvisaties op gitaar en het slimme gebruik van de effecten creëren een rustige en meditatieve sfeer, welke ruw onderbroken wordt door een track met een gitaarstuk met veel distortion. Waarna de muzikant weer terugkeert naar een rustig niveau waarbij het akoestische geluid van de snaren door het vele gebruik van reverb en echo meer op de achtergrond te horen is.

De muziek is geïnspireerd op de loop van de rivier: het leven zelf met al zijn ups en downs, de wisselwerking tussen natuur en cultuur, de vernietiging van het leven en de uitwisseling met de natuur en kosmos. In die zin is het vijfde nummer een mooie abstractie van de zoektocht naar de innerlijke bron of de outer space. Pianosamples, een elektrische slide-gitaar met de nodige elektronische gegenereerde geluiden resulteren in een drony track waarbij je van toon tot toon kunt doorglijden.

Aos Rios Urbanos eindigt onverwachts. In die zin is de titel van het nummer Aborted Cry goed gekozen. Een schreeuwende gitaar bouwt zijn woede op waarna het opeens doodstil is. George Christian heeft een prachtig conceptueel album neergezet dat mooi aansluit bij de gekozen thematiek.

Jan Kees Helms