De Zweedse regisseur Lukas Moodysson is weer terug met een onderwerp dat hem na aan het hart ligt. Na een aantal eerdere sombere producties heeft hij nu een film gemaakt in de geest van Fucking Åmål (1998) en Together (2000) waarin de levens van jonge mensen centraal staan.
We Are The Best! handelt over drie tienermeiden die in 1982 in het Zweedse Stockholm een punkbandje op school beginnen. De 13-jarige meiden zijn buitenbeentjes. Bobo (Mira Barkhammar), die een John Lennon-bril draagt, is de meest impulsieve, Klara (Mira Grosin) heeft een bescheiden hanenkam en Hedwig (Liv Lemoyne) is christelijk en speelt klassieke gitaar. Bobo en Klara hebben geen muzikale ervaring en roepen de hulp in van de verlegen en muzikale Hedwig.
Met zijn drieën vinden ze blijkbaar de balans. Met hun eerste nummer ‘Haat Sport! Haat Sport!’, waarmee ze zich afzetten tegen de verplichte gymles, hebben de meiden meteen een lied in handen waarmee ze hun frustraties kunnen uiten. Maar ook discomuziek, hun saaie ouders en brave schoolgenootjes vormen aanleiding om zich tegen af zetten. Wat anders dan punk om jezelf te profileren als opstandig? Eigenlijk zijn het brave meisjes, maar ze moeten zich nou eenmaal laten gelden.
De film is gebaseerd op een stripverhaal van Coco, de vrouw van Moodysson. De regisseur heeft weer aangehaakt bij de lichte toon van zijn eerste films wat tot een sprankelende komedie heeft geleid. Zonder neerbuigend te zijn over de wereld van de volwassenen geeft de film een fraai tijdsbeeld weer van de nasleep van de swingende jaren ’70. Een vleugje partnerruil hangt in 1982 nog steeds in de lucht.
Knap dat We Are The Best! nergens in kleffe nostalgie vervalt, de warmte voor de personages is alom aanwezig. De film leeft door de rake details en door het spontane spel van de jonge acteurs. Die spontaniteit werd bereikt door te improviseren. In Together, dat zich afspeelt in 1975, kraakt Moodysson harde noten over het leven in communes waar het belang van de kinderen in het gedrang kwam. In zijn nieuwste film gaan de volwassenen vooral onhandig om met hun kinderen, de tieners moeten het een en ander zelf maar uitzoeken.
De pubermeiden zijn ietwat aandoenlijk, maar niet te schattig. Ze hebben wel degelijk een scherp randje, en hun kind-zijn borrelt af en toe op. Moodysson is altijd goed met jonge mensen geweest. Zijn rebelse natuur en opgeheven vinger weet hij dan in de hand te houden. De opstandigheid van de meiden vormt een mooie uitlaat. Met grote thema’s vergaloppeerde Moodysson zich vaak, maar wanneer hij zich kan concentreren op intieme verhalen is de man een grootmeester. Met We Are The Best!, een warme en tedere verbeelding van het leven van jonge mensen, excelleert hij.
Ulrik van Tongeren
We Are The Best! (Vi är bäst!, Wild Bunch, 2013), vanaf 6 maart in de bioscopen.