Na het enorme verkiezingsverlies van de PvdA en VVD is Wilders ‘het rode stuk vlees in de arena’ geworden vanwege diens uitspraak over Marokkanen. ‘Rood stuk vlees’ is vrij geïnterpreteerd naar een uitspraak van minister-president Rutte die niet wenst te reageren op alles wat Wilders zegt. Denk aan eerder gedane uitspraken over het ‘Polenmeldpunt’ en ‘moskeeën als haatpaleizen’. Rutte had destijds Wilders nodig om te regeren, dan maak je daar geen punt van.
Sinds woensdag geldt dat niet meer. Met de Europese verkiezingen van 22 mei in aantocht staat de toekomst van de PvdA en VVD op het spel. Oftewel hun banencarrousel. De spindoctors gingen aan het werk. Vervolgens doken de praattafels erop, nieuwsredacties bezochten de naar Vinex-wijken gevluchte ‘laagopgeleide Henk en Ingrid’, belden ergens aan, richtten de camera op de voordeur om ze iets te laten beweren over hun Blonde Leider. Een onderwerp van nationaal belang dat Rutte en de koninklijke familie overschaduwt nadat die onlangs dictator Poetin in zijn luxe hol hadden opgezocht.
Dat de verkiezingsuitslag kan worden verklaard door verschil in ‘twee tegengestelde culturen’ in ons land – oftewel die met IQ boven 100, geletterdheid, smaak, weldenkendheid, liefde voor de medemens tegenover die van laagopgeleide getatoeëerde tokkies in hun goedkope koopwoningen in de voorsteden – bracht de Volkskrant in beeld. Hoogopgeleide positivo’s van Nederland laten laagopgeleide sikkeneurigen achter zich, zo schrijft de krant. De positivo’s zijn hier de ‘constructieven’, oftewel ‘de werkenden met het stabiele gezinsleven’ (D66, CU en de SGP, zeg maar medestanders van PvdA en VVD) tegenover de pessimistische cultuur van ‘uitkeringtrekkers’ (eenoudergezinnen, criminaliteit en dat soort rotzooi).
De cultuur van de constructieven (oftewel traditionele middenpartijen) wordt door de Volkskrant in statistiekjes aangegeven met vrolijke voorjaarskleuren als groen en blauw, met een lichte neiging naar turkoois. Terwijl de ‘sikkeneurigen’ van de SP en PVV worden aangeduid met de smoezelige kleur van drab, modder en donker najaar. Een kleurrijk statement nu de koeien deze week weer uit hun stal zijn gedanst en de lammetjes lief mekkeren in het voorjaarszonnetje, niet waar?
Hoe vertalen de positieve kleuren zich op lokaal niveau? Welnu, daar heb ik ervaring mee. Gisteren reageerde ik op Joop.nl, een PvdA-gezinde website, op een artikel van schrijver/ theaterwetenschapper Alexandra Smith, lid PvdA en medewerker van wethouder Pieter Hilhorst in Amsterdam. Zij schrijft naar aanleiding van zijn dramatische ondergang: ‘Met Hilhorst verdwijnt idealist uit politiek’, waarop zij laat volgen, ‘idealisten met een goed hart aarden slecht in de politiek’. Ik schreef vervolgens een keurige reactie over ‘zijn politiek opportunisme’ die tot vier maal toe werd geweigerd.
Wat bleek later? Hilhorst kwam op de tweede plaats met de meeste voorkeursstemmen (27.447), trad af en liet zijn kiezers in de steek. In het rumoer rond Wilders hoor je hier niemand over.
Ron Kretzschmar
Interessant stuk. Maar hoe kom je erbij dat Alexandra Smith een medewerker van Hilhorst is?! Ze is al zes jaar zzp’er. Onlangs verscheen haar boek.
@Jes
Kunnen zzp’ers geen medewerker zijn? Zelf zegt Smith dat ze een dag meeliep met Hilhorst als ‘research’ voor haar boek. Vervolgens noemt ze ‘belangrijke zaken die de wethouder doet’ (jeugdzorg en onderwijs). Op basis daarvan beoordeelt ze hem als een idealist. Of ze is naïef om op basis van één dag tot die conclusie te komen. Of ze moet meer dagen/weken/maanden ‘gewerkt/meegelopen’ hebben. Wanneer dat maar een enkele dag is geweest, dan had ze haar conclusie vooraf paraat.
Wanneer het een dag was, speelde Hilhorst dan niet de idealist voor haar? Een ‘hagiografie’ is immers altijd welkom. (Een ‘historische research’ zou bv aan het licht hebben gebracht dat Hilhorst zich graag bevindt in het warme studiolicht van de televisie.) Wanneer je zo veel voorkeurstemmen hebt en je vertrekt, dan ben je geen idealist maar een carrièrepoliticus die geen zin heeft in een marginaal bestaan als raadslid. Raadslid betekent veel minder geld en (belangrijker) weinig aandacht. Hij is dus niet de vechter die een idealist altijd ook is. Maar dat valt Alexandra als theaterwetenschapper niet op, zij kijkt blijkbaar naar het uiterlijk.
PS Haar boek heb ik niet gelezen.
@Jes hierbij een toevoeging van wat ik net antwoordde.
Ik heb inmiddels begrepen dat het boek van Smith specifiek over zzp’ers gaat. Het woord ‘medewerker’ (in de zin van ‘extern’, een constructie die veel voorkomt bij de gemeente) dat ik gebruikte is daarom niet juist. Ik vind haar artikel daarom des te opmerkelijker: op basis van één dag tot zo’n conclusie komen. Dat zou je zonder problemen ‘vooroordeel’ kunnen noemen.