La jaula de oro 1

Vier jongeren uit Guatemala proberen zonder geld met de trein de VS te bereiken, het beloofde land. Het wordt een lange en gevaarlijke reis.

Vanuit Guatemala op illegale wijze met treinen reizen, is een uitermate gevaarlijke onderneming. Bandieten, agressief spoorwegpersoneel, militairen en mensensmokkelaars maken het tot een ware uitputtingsslag voor de jongeren. De 15-jarige Juan (Brandon Lopez) is de macho van het gezelschap, Samuel (Carlos Chajon) de benjamin en Sara (Karen Martinez), die zich als jongen heeft vermomt, vormt de vrouwelijke inbreng. Chauk (Rodolfo Dominquez), een zwijgzame indiaan die vrijwel geen Spaans spreekt, voegt zich later bij het drietal.

Met zijn debuutspeelfilm heeft de Spaanse regisseur Diego Quemada – Diez een bijna documentaire-achtige weergave gemaakt van deze reis. La jaula de oro bevat geen sentimentaliteit en melodrama, terwijl het toch handelt over het lot van kinderen die op zoek zijn naar een beter leven. De romantiek van het illegaal reizen met de trein, die Amerikaanse films zo graag tonen, is hier totaal afwezig.

De jongeren ondergaan onderweg een ware vuurdoop. Op hardhandige wijze raken ze zo snel volwassen. De weerbarstige Juan maakt de snelste ontwikkeling door. Hij moet zijn jaloezie tegenover Chauk en Sara, die het goed met elkaar kunnen vinden, zien te overwinnen. We zijn getuige van onaangename en gewelddadige onderbrekingen van de reis, zoals het moment waarop bandieten, mensenhandelaren van beroep, de trein stil weten te zetten en de immigranten ‘selecteren’. Dat huiveringwekkende moment levert een dramatische wending van de film op.

La jaula de oro 2

De jonge acteurs zonder ervaring geven het geheel een authentieke uitstraling. Veel scènes zijn met behulp van improvisatie tot stand gebracht. Er is genoeg humor en drama in het verhaal verwerkt om de lange reis niet te eentonig te laten worden. Suspense over wie het eindstation zal gaan halen, is een belangrijk ingrediënt van de spanningsboog. De boodschap wordt pakkend verbeeld in de vorm van de brandende hitte bovenop de treincoupés, voorbij glooiende imposante landschappen en de duizenden medepassagiers uit Latijns-Amerika die eenzelfde doel voor ogen hebben.

Weinigen bereiken de eindbestemming, en als ze het al bereiken moeten ze zien te overleven met mensonterende baantjes onder erbarmelijke omstandigheden. Op subtiele wijze heeft de regisseur een sociale aanklacht tegen de immigratiepolitiek van de VS in de film weten te verwerken. Maar het is vooral het snel volwassen worden van de vier pubers dat in de herinnering blijft hangen. Die vier jonge doch doorleefde gezichten geven massa-immigratie een menselijk gezicht, een thema dat helaas niet snel van de internationale politieke agenda zal verdwijnen.

Ulrik van Tongeren

La jaula de oro (Wild Bunch, 2013), vanaf 3 april in de bioscopen.

Door ravage

Abonneer
Laat het weten als er

*

0 Reacties
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties