SupernovaGroot

Het is een lome zomer, de 17-jarige Meis mijmert een eind weg. Zo gaan de gedachten van het meisje bijvoorbeeld naar de oneindigheid van het heelal, ze wil de wereld ontdekken en haar ontluikende seksualiteit. Meis leeft met haar vader, moeder en oma in een huisje dat in een scherpe bocht staat, in een soort niemandsland. De stad is ver weg, verderop is de rivier waar boten passeren.

Regisseuse Tamar van den Dop heeft een intieme film gemaakt over de belevingswereld van een meisje. De saaie alledag van Meis verveelt, met haar bazige moeder, luie vader die zijn tijd vult met bier drinken, en haar dementerende oma. Dat stimuleert haar niet tot een groots leven. Daarom klimt Meis graag op de brug bij de rivier, op het dak van hun huisje; ze tart uitbundig de zwaartekracht om te voelen dat ze leeft.

Tamar van de Dop is vooral bekend als actrice. Na het afstandelijke en academische van Blind (2007) haar debuutspeelfilm laat ze zien dat ze enorm gegroeid is als filmmaker. Van den Dop vertrouwt nu op de kracht van haar beelden. Zeker voor Nederlandse begrippen hanteert ze een inventieve visuele stijl, waarbij de kijker door de ogen van het jonge meisje haar wereld ondergaat.

Van de bedomptheid en de beklemming in het ouderlijk huis tot het weidse landschap waar de fraaie wolkenluchten wel bezieling uitstralen. De film gaat over grip krijgen op verveling en saaiheid. Kunst is dan om geen saaie film te maken, de lome realiteit mag de kijker niet in slaap wiegen. Van den Dop is erin geslaagd om een boeiende inkijk in een meisjesleven te maken.

20143724_2_IMG_FIX_700x700

Daarbij heeft ze een geweldige hoofdrolspeelster met Gaite Jansen, die de verveling en het tergende verlangen van het meisje naar een ander leven perfect weet in te vullen. De zintuiglijke belevingswereld van Meis geeft de film kracht. Het meisje mag zich dan wanen in een immense leegte, zoals ze betoogt met haar vertelstem, waar ze het heeft over allerlei natuurkundige wetten. Haar sensuele lichaam, en de wijze waarop ze de werkelijkheid beleeft vormen een fraaie contrast met die droge feiten.

Supernova is een vrije bewerking van het boek Mijn vader zegt dat wij levens redden van Do van Ramst. Gelukkig heeft de regisseuse het filosofische beschouwende uit het boek overgenomen, dat geeft de film diepte. Als het alleen maar over dat saaie gezinsleven met de moeder (Tamar van den Dop), de vader (Bob Schwartze) en oma (Helga Boettiger) zou gaan, zou het een doorsnee vertelling over een ongelukkig gezin zijn geworden. Bovendien is er nog de kromming langs de weg waar een automobilist zomaar de voorgevel van hun huisje kan rammen. De angst voor een dergelijk voorval beheerst  het gezin, dat geeft de film zeker spanning.

Supernova roept herinneringen op aan het werk van Alex van Warmerdam, de kneuterigheid van het gezinsleven lijkt uit een film van Van Warmerdam. Toch heeft van den Dop haar eigen signatuur aan de film gegeven. Dat maakt het tot een ongewone en fascinerende Nederlandse film, haar tweede speelfilm maakt nieuwsgierig naar haar toekomstige films.

Ulrik van Tongeren

Supernova (Wild Bunch) nu in de bioscopen.

 

Door ravage

Abonneer
Laat het weten als er

*

0 Reacties
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties