Een lange en intrigerende titel voor de verfilming van het succesvolle gelijknamige boek uit 2011 van de Zweedse schrijver Jonas Jonasson. Allan Karlsson (Robert Gustafsson) is een eigenzinnige oude man die geen zin heeft om zijn 100-jarige verjaardag te vieren. De filmtitel refereert aan de manier waarop hij in staat blijkt te zijn om uit het raam van zijn appartement te klimmen. Gelukkig bevindt de woning in het verzorgingstehuis zich op de begane grond.

De oude baas komt vervolgens, nadat hij per ongeluk een koffer met drugsgeld in zijn bezit krijgt, in een kluchtig avontuur terecht met een olifant, een circuswagen en een stel vreemdsoortige personages. Dat Allan altijd al een avontuurlijk leven heeft geleid, tonen de flashbacks aan. Met het levensverhaal van hem passeert de geschiedenis van de 20ste eeuw de revue. Allan’s ontmoetingen met historische figuren zijn tegelijkertijd onwaarschijnlijk en hilarisch.

Omdat de man goed met explosieven om kan gaan, belandt hij middenin de Spaanse burgeroorlog waar hij generaal Franco ontmoet. Ook neemt hij deel aan een drinkgelag met Josef Stalin, wat minder goed voor hem afloopt aangezien hij naar een strafkamp wordt gestuurd. Bovendien werkt Allan als dubbelspion voor zowel de Russen als de Amerikanen, waardoor hij altijd in de hoogste kringen verkeerd. Grappigste vondst is zijn vriendschap met het minder pientere broertje van Albert Einstein.

De Zweedse acteur Robert Gustafsson zet Allan neer als een wereldvreemde man met een autistische uitstraling. De film roept onmiskenbaar herinneringen op aan de Amerikaanse film Forrest Gump, waarin eveneens een autistisch hoofdpersoon in beeld verschijnt omringd door historische personages. Gedurende de gehele film gedraagt Allan zich als een groot kind, in wezen is hij leeftijdloos. En nuchter, want ook als honderdjarige is er voor hem altijd nog een volgende dag.

De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween is een film die van de hak op de tak springt, de afwisseling tussen verleden en heden werkt niet echt soepel. Dat geeft niet omdat Gustafsson als Allan het laconieke middelpunt is, een fascinerend personage die de aandacht van de kijker gevangen houdt. Het is een zeer knappe acteerprestatie van komiek en acteur Gustafsson in een plichtmatig geregisseerde film.

Felix Herngren lijkt als regisseur geen hoogvlieger, maar met een sterk verhaal komt hij al een heel eind. De donkere en macabere Scandinavische humor, de grote kracht van deze onderhoudende film, is toch iets anders dan we gewend zijn. Dat er miljoenen exemplaren van het boek over de wereld zijn verkocht, geeft de film een wervende kracht.

Ulrik van Tongeren

De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween (Wild Bunch, 2013), nu in de bioscopen.