April 1977 ondernam Robyn Davidson een voettocht van 2700 kilometer door de woestijn, van Alice Springs in Centraal-Australië tot de oceaan aan de westkust van het land. Haar enige metgezellen waren vier dromedarissen en een hond. De tocht duurde negen maanden, waarna zij haar ervaringen beschreef voor het Amerikaanse tijdschrift National Geographic.

De aanloop naar de voettocht was lang, met twee jaar training om te leren met dromedarissen om te gaan. Een dergelijk avontuur was voor een vrouw in de jaren ’70 ondenkbaar. Vele jaren probeerden befaamde actrices de filmrol van de ontdekkingsreizigster in de wacht te slepen. Uiteindelijk is het de Australische actrice Mia Wasikowska gelukt met een sterke rol als resultaat. Tezamen met de onwaarschijnlijk fraaie opnamen van de indrukwekkende Australische natuur vormt zij de voornaamste attractie van Tracks.

Ook in de film is de aanlooptijd tot aan de start van de voettocht redelijk lang. In het tweede deel, dat in het teken staat van de ontberingen van de jonge vrouw in de oneindige woestijn, krijgt de film vleugels. Waarom Davidson deze tocht destijds ondernam, wordt niet duidelijk. Wellicht wilde zij voor zichzelf aantonen dat ze in staat was te overleven in desolate eenzaamheid, en wilde zij tevens een hoger bewustzijn zien te bereiken.

Grappig om te zien dat ze in de woestijn toch nog aardig wat mensen tegen het lijf loopt. De oorspronkelijke bewoners van Australië, Aboriginals, natuurlijk, maar ook hinderlijke toeristen, en de fotograaf van National Geograpic Rick Smolan (Adam Driver) die een deel van haar tocht vastlegde. Met deze Smolan krijgt Davidson een korte affaire.

Tracks is het meest overtuigend wanneer regisseur John Curran de jonge vrouw toont in haar gevecht met de elementen. De intense hitte en oneindige zandvlaktes bezorgen haar hallucinaties. De filmmakers hebben dat aspect niet overdreven weergegeven. Het is vooral een nuchter portret geworden van een tegendraadse vrouw. De flashbacks die hier en daar opduiken, verklaren niet veel. De suggestie dat de hang naar eenzaamheid misschien te maken heeft met de zelfmoord van haar moeder, is psychologie van de koude grond.

Wat vooral beklijft is de fraaie en ingetogen rol van Mia Wasikowska en de onvergetelijke beelden van de woestijn. In 1971 maakte Nicolas Roeg het meesterwerk Walkabout, een vergelijkbaar verhaal dat zich afspeelt in de Australische woestijn. Maar zo goed is Tracks zeker niet. Jammer dat het trainen van de dromedarissen niet getoond wordt, hoe dat gaat wordt aan de fantasie van de kijker overgelaten. Dat geldt eigenlijk voor de hele film. Het is geen hapklare brok, je moet als kijker onvoorwaardelijk meegesleept worden in het wonderlijke avontuur van Davidson.

Ulrik van Tongeren

Tracks (A-Film, 2013), nu in de bioscopen.