Dwaze en kleurrijke sciencefictionfilm. Een bizarre samensmelting van wetenschappelijk traktaat en actie die geen moment verveelt.

Centrale stelling in de film is dat mensen maar 10 procent van de hersenen benutten. Lucy toont aan wat er gebeurt als een mens de beschikking krijgt over de volle 100 procent. Een charismatische wetenschapper, gespeeld door Morgan Freeman, legt tijdens een congres uit wat de onbenutte mogelijkheden van het menselijk brein zijn. Zijn betoog is doorspekt met hallucinante beelden over het ontstaan van het leven op aarde, evolutie en de plaats van de mens in het universum.

In 1974 werden de resten van de eerst oermens gevonden in Afrika. De vrouw kreeg de naam Lucy, en jawel, ze is in de film te zien. Dan is er nog een andere Lucy, gespeeld door Scarlett Johansson, een feestende Amerikaanse in Taiwan die door toedoen van een vriend in handen van een Koreaanse drugsbende belandt. De criminelen willen haar als koerier benutten en planten een zakje met een synthetische superdrug in haar buik.

Door hardhandig optreden van haar cipier gaat het zakje kapot waarna alle remmen bij haar losgaan. Het gevaarlijke goedje zorgt ervoor dat ze van een schuchtere blondine verandert in een supervrouw. Nauwkeurig wordt in beeld de score van Lucy’s hersenactiviteit bijgehouden. Bij elke sprong groeien er bijzondere krachten die haar sterker en onkwetsbaar maken. Tegelijkertijd leeft bij haar het melancholische besef dat ze niet lang meer te leven heeft. De film werkt toe naar een ontmoeting met de wetenschapper.

De Franse regisseur, schrijver en producent Luc Besson heeft een productielijn van actiefilms. Soms, als hij iets bijzonders wil maken, neemt hij zelf plaats op de regiestoel. De vreemde mengeling van botten brekend actiegeweld en wetenschappelijk traktaat maken Lucy onverwacht onderhoudend en spannend. Besson citeert er lustig op los, vooral 2001 van Stanley Kubrick en Tree of Life van Terence Malick blijken voor hem vruchtbare inspiratiebronnen.

Dat Lucy aan het eind tamelijk spectaculair uit de bocht vliegt en in vergezochte abstracties belandt, maakt de pret alleen maar groter. Besson heeft de uitzinnige chaos stijlvol in beeld gebracht en gelukkig geen poging gedaan om het ongeloofwaardige te ankeren in een geloofwaardige realiteit. Besson gelooft in zijn bizarre universum, ‘s mans enthousiasme werkt best wel aanstekelijk.

Het is tevens weer eens wat anders om een vrouw als superieure actieheldin aan het werk te zien. De Amerikaanse actrice Scarlett Johansson weet tussen alle nonsense door gedenkwaardig overeind te blijven. Johansson is in staat om haar personage een gamma van gevoelens te laten doorleven, het laatste telefoontje met haar moeder is zowaar aangrijpend.

Ulrik van Tongeren

Lucy (Independent Films, 2014).