Als reactie op de Russische invasie in Oost-Oekraïne pleit Roel van Duijn in Trouw voor een militaire in plaats van een economische confrontatie met Rusland.

Uiteraard is het zijn goed recht zich uit te spreken voor militaire confrontatie. Maar met de onderbouwing van zijn uitspraak ‘In mijn hart ben ik pacifist en ik hou van Russen, maar het verstand zegt dat de veiligheid van Oekraïne alleen kan worden gegarandeerd door militaire steun aan het aangevallen land’ ondermijnt hij zijn pacifistische geloofwaardigheid.

Dit houdt in feite in dat het ideaal van het ‘gebroken geweertje’, als symbool voor de alom beoogde vrede, voor Van Duijn heeft afgedaan. Jammer, omdat zo langzamerhand duidelijk wordt dat de maatschappelijke vertaling van het vredesideaal – waar de VN symbool voor staat – nooit van de grond zal kunnen(!) komen via de weg van militaire en economische confrontatie. De twee zijden van de medaille die oorlog heet. Eenzelfde monsterlijke strijd, die alleen met andere middelen wordt gestreden.

Als antwoord op het geweld en het daarmee gepaard gaande onrecht in de wereld, wordt het tijd dat deze realiteit wordt ingezien. Niet alleen door Van Duijn en de zijnen, maar bovenal door de 193 VN-lidstaten, die het dagelijkse ten hemel schreiende mondiale reilen en zeilen bepalen. Zonder (mondiaal) inzicht immers geen (mondiaal) uitzicht!

Wat het ventileren van dit hoopgevende mondiale inzicht betreft, zou Nederland daarin het voortouw kunnen nemen. En wel bij monde van premier Rutte, als hij later deze maand tijdens de 69e zitting van de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties namens ons land zijn zegje doet in New York.

Wouter ter Heide