Marie Heurtin speelt zich eind negentiende eeuw af op het Franse platteland. De 14-jarige doofblinde Marie (Ariana Rivoire) wordt door haar ouders afgeleverd bij een instituut voor doven bestierd door nonnen. Zuster Marguerite (Isabelle Carré) ziet het als haar levenstaak om het meisje gebarentaal te leren. Dat gaat met vallen en opstaan. Marie is totaal onhandelbaar en klimt het liefst in bomen, bij elke aanraking raakt ze over haar toeren.
De film behandelt het klassieke thema van het ‘wilde kind’ date beschaving bijgebracht moet worden. L’Enfant Sauvage (1970) van Francois Truffaut is een fraai voorbeeld hiervan. Regisseur Jean-Pierre Améris heeft zich voor Marie Heurtin meer laten inspireren door de geschiedenis van de Amerikaanse Helen Keller. Zij wist het ondanks haar dubbele handicap, want zowel doof als blind, ver te schoppen met de afronding van een studie aan de universiteit en het schrijven van boeken.
Marie weet zulke hoge toppen niet te scheren, toch is haar verhaal evenzeer bijzonder. Voornaamste doel is om Marie uit haar isolement te halen. De film toont hoe de eindeloos geduldige zuster Marguerite met kleine stapjes overwinningen probeert te behalen. Want Marie gedraagt zich als een wild dier. Alledaagse dingen als het meisje wassen, kleden en de haren kammen leveren een daverende strijd op tussen beide jonge vrouwen.
Het eerste deel van de film tekent die worsteling, maar ook de grote overwinning wanneer het meisje de gebarentaal daadwerkelijk leert. Het tweede deel van de film is enigszins diffuus vergeleken met de intensiteit van het voorafgaande. Hier gaat het vooral over de zwakke gezondheid van zuster Marguerite.
De non heeft niet lang meer te leven, die boodschap is in eerste instantie moeilijk over te brengen aan Marie. Het tragische lot van de verzorgster van Marie brengt beiden nog dichter bij elkaar. Marie Heurtin is een nuchtere en onsentimentele film die desondanks veel emotie bij de kijker losmaakt. Opvallend is de lichte toon, zonder in klef melodrama te vervallen.
Fraai is hoe in de film contrasten gebruikt worden. Zoals dat tussen het geordende leven van de nonnen en de intense schoonheid van de natuur. Het is een film die zintuiglijk bedacht is. Geheel vanuit het perspectief van iemand die niet kan horen en spreken. Debutante Ariane Rivoire die zelf doof is, zet een prachtige rol neer als de weerbarstige Marie. De tocht van Marie uit de duisternis naar het licht is vooral geloofwaardig door de tomeloze inzet van de actrice. Isabelle Carré speelt in haar rol als zuster Marguerite de warmte en volhardendheid van haar personage met groot elan. Ingetogen en subtiel maakt Marie Heurtin grote indruk.
Ulrik van Tongeren
Marie Heurtin (FilmFreak Distributie, 2014), nu in de bioscopen.