De Nederlandse regisseuse Miriam Kruishoop maakte in 1999 het kunstzinnige drama Unter der Palmen. Vervolgens verhuisde ze naar Londen en Los Angeles om commercials te gaan maken. Greencard Warriors is haar comeback als filmmaker, een rauw sociaal-realistisch drama over het hopeloze bestaan van een illegale familie afkomstig uit El Salvador.
Ergens in een ranzige buitenwijk van Los Angeles leeft de hardwerkende Jesus met zijn gezin in voortdurende angst om uitgezet te worden. De oudste zoon heeft zich aangesloten bij een bende. Ronselaars van het Amerikaanse leger zoeken illegale jongeren om in dienst te gaan en leveren de belofte dat hun families daarmee gelegaliseerd zullen worden. Dit lijkt de ideale oplossing voor het arme latino gezin.
Maar wanneer de oudste zoon zich bij het leger aan heeft aangesloten en in Irak om het leven komt, blijkt de toezegging aangaande de legale status een loze belofte te zijn geweest. De zachtaardige jongste zoon Angel treedt nu in de voetsporen van zijn broer en wordt bendelid. Een illegale jongere in Los Angeles heeft de keuze om bendelid te worden of dienst te nemen in het leger, zo luidt de boodschap van Greencard Warriors. Bovendien zorgt de bende beter voor zo’n jongen dan de Amerikaanse overheid die ze als kanonnenvoer gebruikt.
De film is met oprechte woede over het lot van de illegalen gemaakt. Toch is het geheel zonder nuance en diepte in elkaar gezet met als resultaat een ongemakkelijk en log drama dat in het tweede deel van de film bijna melodramatisch uit de bocht vliegt. De sterkste scène is die waarin de vader verhaal gaat halen op het rekruteringskantoor van het leger. De wanhopige man barst emotioneel los, terwijl de rekruteringsambtenaren van het leger hem amper kunnen herinneren.
Greencard Warriors is een sober en uitgebeend drama. In tegenstelling tot de vorige twee films van Kruishoop zijn hier geen fraaie beelden te bewonderen. De film is met beperkte middelen gemaakt, en de onbekende acteurs doen ontegenzeglijk hun best. Jammer genoeg is het een onelegante opeenstapeling van clichés geworden over het leven van illegalen in Los Angeles.
Er zijn ongetwijfeld veel betere Amerikaanse films over dit onderwerp gemaakt. Desalniettemin is het een aangename verrassing om een Nederlandse cineaste een film te zien afleveren met een activistische agenda. Nederlandse filmmakers negeren over het algemeen de maatschappelijke realiteit.
Ulrik van Tongeren