bungehuis-bezetting-dag-5-
Een bezetter leest een boek in de bestuurskamer van het Bungehuis | Foto: Daniël Rommens

Ze waren dapper, de bezetters van het Bungehuis waar de Faculteit der Geesteswetenschappen van de Universiteit van Amsterdam nu nog college geeft. Onder druk gezet door het bestuur bleven ze actievoeren tot het bittere eind.

Sywert van Lienden kan er een voorbeeld aan nemen. Hij werd wereldberoemd als oprichter van G500, een grote groep jongeren die het in 2013 nodig vond om de politiek te verjongen en op tien belangrijke punten noodzakelijke hervormingen door te voeren. Niet lang daarna stierf het initiatief een zachte dood. Deze student van de UvA met zijn uitgebreide netwerk komt nu niet verder dan een plichtmatig solidariteitstweetje aan de bezetters: ‘Een gotspe als de UvA de boel leeg veegt’. Man, trommel je netwerk op, klim op de barricade!

Dat universiteiten worden gerund als bedrijven die slechts oog hebben voor efficiency en output is een ramp voor de democratie. De managers maken zich hooguit bezorgd over de plaats van hun universiteit op de internationale ranking. Dat wil zeggen: de universiteit met de meest gepubliceerde artikelen en afgestudeerden – waar dan ook mee gesjoemeld wordt. Universiteiten waren ooit plaatsen voor vrijdenkers met een kritische kijk op de wereld. Nu we belaagd worden door godsdienstdwazen en managers die ons slechts zien als wandelende excel sheets, is een kritische universiteit meer dan noodzakelijk.

Want wat is de verdienste van managers? Ze jutten hoogleraren, ondanks de vele schandalen uit het verleden, nog steeds op om artikeltjes te scoren. Een houding die vroeg aangeleerd wordt. De managers behandelen studenten op een even zakelijke manier. Als klanten. Wat levert dat op? Kritiekloze consumenten die alleen bezig zijn met hun toekomstige carrière en zich tijdens de studie enkel zorgen maken over de hypotheek voor een leuk huisje.

Kritische vakken als filosofie, geschiedenis, kunst, literatuur, ethiek, kleine talen, oftewel de liberal arts, leveren zowel de economie als universiteit op korte termijn weinig of niets op en worden er geleidelijk uit gewerkt. Om een vruchtbare carrière te kunnen hebben, worden met name kantooropleidingen aanbevolen als bedrijfseconomie, management of A&O psychologie. Vakken die thuishoren op een hoge school of bij instituut Schoevers.

In plaats van kritische denkers leiden universiteiten enkel nog matige wetenschappers op die ten koste van anderen aan hun eigen carrière werken. Lees hierover het proefschrift van een A&O-psychologe van de UvA en besef hoe wetenschap, politiek en bedrijfsleven door gebrek aan kritiek en vooral financiële motieven op een ongezonde manier verstrengeld zijn geraakt.

Op kosten van de gemeente Amsterdam mocht Jessie Koen vijf jaar (in het buitenland) aan haar proefschrift werken. In ruil verschafte ze haar broodheer het wetenschappelijke bewijs – dat wil zeggen een onderzoek uitgevoerd onder een kleine groep werklozen boven de 44 jaar – om mensen zonder baan te verplichten te werken met behoud van uitkering. De zondebokken van de crisis. Terwijl de verantwoordelijken daarvan, de bonusbankiers, vrijuit zijn gegaan. Geen haan die er naar kraait.

Een uitzondering? Wanneer politici gevoelige beslissingen moeten nemen, huren ze meestal een wetenschapper in (ook van de UvA) die het vuile werk opknapt. Vraagstelling en statistiek doen de rest. Bij elke universiteit te koop. Zelf zien deze wetenschappers dat niet zo, want ze werken immers op een positieve manier aan hun carrière, employable, zoals ze geleerd is. Ze zijn dapper, de rebellen van het Bungehuis. Verandering ontruim je niet, de universitaire democratisering gaat door. Op naar een Nieuwe Universiteit, het is nu of nooit.

Ron Kretzschmar

 

Door ravage

Abonneer
Laat het weten als er

*

0 Reacties
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties