Het was me het nachtje wel afgelopen woensdag, met onverwachte live-stream televisie vanuit het Maagdenhuis. In de haast mogelijk gemaakt door de lokale omroep AT5 nadat demonstranten daags na de ontruiming van het Bungehuis plotseling besloten de bezetting in dat symbolische gebouw aan het Spui voort te zetten. Met name de rol van bestuursvoorzitter Louise Gunning was ontluisterend. Ze zakte als een baksteen voor het examen management.
Je zag de twijfel in haar ogen ontstaan: ‘Ik ben hier toch de baas? Bezuinigen moet van Den Haag, kan ik toch niets aan doen?’ Voor het gemak vergat Gunning dat zij, en haar drie bestuursleden, met hun ontelbare nevenfuncties alleen al een kleine miljoen per jaar verdienen, de UvA het best betaalde hooglerarenkorps van Nederland heeft, en dat het bestuur hun vastgoedkeuzes (gebouwen verkopen, nieuwe projecten ontwikkelen) en beslissingen (studies opheffen) los van Den Haag nemen. En de medewerkers en studenten staan buitenspel.
Maar de avond in het Maagdenhuis verliep als het bekende spreekwoord ‘al is de leugen nog zo snel…’ Toen kwam plotsklaps burgemeester Eberhard van der Laan stoer met een pleister op zijn oog rond middernacht hals over kop binnenvallen om de schade voor zijn partijgenoot te beperken. Onbedoeld gaf hij Gunning de kus des doods.
Dat Gunning dit zelf ook besefte, zag je doordat zij zich ongemakkelijk lachend probeerde te verschuilen achter Van der Laan, die vlotjes haar taak als bestuursvoorzitter voor de gelegenheid over had genomen en haar voor de camera een lesje crisiscommunicatie gaf. Zo doe je dat Louise! Na afloop liet hij de studenten nog even weten dat hij het nummer van Gunning in zijn mobiel had zitten. Voor de boel verder uit de hand gaat lopen, wilde hij maar zeggen. De genadestoot.
Je kan ook zeggen dat Gunning zichzelf al vakkundig uit de ranglijsten (Volkskrant, Opzij) van invloedrijke vrouwen heeft gekukeld. Daarin stond zij hoog genoteerd, ten onrechte blijkt nu. Onder haar verantwoordelijkheid wordt sinds 2012 – na door de PvdA te zijn aangestuurd om voorzitter van het CvB te worden om de universiteit internationaal op de kaart te zetten – onderwijs en wetenschap ondergeschikt gemaakt aan de UvA als vastgoedbedrijf. Om dan naar Den Haag te wijzen als schuldige is te gemakkelijk. Daar komt nog eens bij dat Gunning volgens rebellerende studenten de universiteit heeft opgezadeld met een organisatorische puinhoop.
De ambitieuze vastgoedplannen die Gunning en haar bestuur voorhebben met de universiteit, is tekenend voor hun arrogante bestuursstijl. De aloude onderwijs en wetenschappen zullen zich onvermijdelijk uit de binnenstad naar de randen moeten terugtrekken om plaats te maken voor (dure) hotels met het onvermijdelijke hap-snap toerisme en schreeuwende reclames. Omdat de moderne tijd dat nu eenmaal van ons verlangt! Wat ongetwijfeld het beeldbepalende karakter van de historische universiteitsgebouwen in de binnenstad zal aantasten.
Rodrigo Fernandez en Reijer Hendrikse constateren in het artikel ‘Vastgoedmagnaat in toga’ in Agora (pg. 12), het blad voor ruimtelijke vraagstukken, dat de UvA zich heeft ontwikkeld tot ‘heuse vastgoedmagnaat aan het Spui waar het een komen en gaan is van bankiers, consultants en accountants’. En wanneer het grote geld de allesbepalend rol gaat spelen, dan wordt er natuurlijk gemeten zoals in een normaal bedrijf. Voor een universiteit betekent dat: de kwantiteit verdringt de kwaliteit.
Als we wat onrendabele studies eruit gooien en dat Bungegedoe van die Geesteswetenschappen enzo wegdoen, hoor je het bestuur denken, dan kunnen we van het verdiende geld leuke dingen doen! Een nieuw gebouw in Geuzenveld? Zo maakte Louise Gunning de puinhoop die er al was groter.
Ron Kretzschmar