Schooldrama is een uitgekauwd en voorspelbaar genre. Het is zowel amusant als irritant om voor de zoveelste keer tieners te aanschouwen die geen zin hebben in onderwijs. In Les Héritiers is een Holocaust-project nodig om een schoolklas wakker te schudden. Dit op ware feiten gebaseerde drama bevestigt weliswaar de clichés binnen het genre, maar de regisseuse heeft er tevens een wending aan gegeven.
Marie-Castille Mention-Schaar is een regisseuse en producente van jongerenfilms. Ze zag in het script van Les Héritiers een uitgelezen mogelijkheid om jongeren te confronteren met het verleden. Op een lyceum in Créteil weet een bevlogen lerares het ongeregelde zooitje in haar klas onder de duim te houden. Dat doet ze vooral met haar aangeboren overwicht. Hilarisch is de scène waarin haar tijdelijke vervangster na vijf minuten huilend de klas uit rent.
In de tweede helft van de film wordt het serieus. Het gaat dan om de educatie over het lot van kinderen in de Duitse concentratiekampen tijdens de Tweede Wereldoorlog. De omgebrachte jeugd had een gezicht en een naam, de meesten waren van joodse afkomst. Wanneer Léon Zyguel, een overlevende van Auschwitz, sereen en aangrijpend zijn verhaal doet in de klas, wellen de tranen op.
De ontstaansgeschiedenis van Les Héritiers is opmerkelijk. Ahmed Dramé is een ex-leerling van het lyceum die aan een wedstrijd voor het beste Holocaust-project mee deed. Hij schreef ook mee aan het scenario en nam een van de hoofdrollen voor zijn rekening. De jongeren in de film komen tamelijk authentiek over. De meeste acteurs waren bovendien leerlingen van de school.
Les Héritiers is een film die nogal demonstratief educatief is over het thema bewustwording. Het zijn vooral de getoonde foto’s van de in de kampen omgekomen kinderen die het drama een aangrijpende wending hebben gegeven. Tegelijkertijd wordt het hete hangijzer van het latent aanwezige antisemitisme onder moslimjongeren slim omzeild.
De openingsscène van de film, waarin een moslima weigert haar hoofddoek af te doen bij het ophalen van haar diploma, is behoorlijk pakkend. Volgens de seculiere wet is het dragen van hoofddoeken in het Franse openbare onderwijs verboden. Er hadden wat meer van dergelijke scènes over de dagelijkse realiteit van het multiculturele Franse onderwijs in de film mogen zitten.
Desalniettemin is Les Héritiers een geslaagde poging om onze bewustwording over het heersende antisemitisme en racisme op gang te brengen.
Ulrik van Tongeren
Ieder weldenkend mens weet uit welke hoek dit groeiende antisemitisme vandaan komt maar als je het lef hebt om de oorzaak te benoemen ben je heden ten dagen een racist.
In alle grote steden in Europa zie je hetzelfde gebeuren pure cultuurvernietiging in plaats van verrijking.
Anno 2015 zijn er wederom joodse mensen op de vlucht in Europa zelfs in Amsterdam worden joodse instellingen 24 uur rond door de politie bewaakt.
Ikzelf kan er wel om janken nog een of twee generaties verder en het “vrije” Europa waar wij zorgeloos mochten opgroeien zal dan niet langer bestaan…
Holocaust als de nieuwe religie die de gefragmenteerde multiculturele samenleving moet gaan lijmen. Het is potsierlijk. In de islamitische wereld (en ook daarbuiten) wordt WO II gezien als een oorlog tussen imperialisten (wat het ook was).
Bovendien laat de Holocaust ook zien hoe snel slachtoffers zelf tot daders worden. Het hele Holocaust-verhaal is de grondslag waarop Palestijnen dagelijks worden getreiterd en geterroriseerd. Het is ook Eurocentrisch – China was al sinds 1937 in oorlog met Japan, maakte 8 hongerwinters mee en verloor tientallen miljoenen doden.