In zijn debuutfilm zet de Franse regisseur Thomas Cailley de man-vrouw verhouding op scherp. Tijdens een introductiedag van het leger moeten Madeleine en Arnaud een robbertje vechten. De vrouw heeft fysiek de overhand, hij redt zijn huid door haar te bijten. Dit is het begin van een bewogen relatie tussen twee jonge mensen.
Wanneer beiden elkaar weer ontmoeten tijdens een overlevingstocht van het leger leren ze elkaar beter kennen. Het is een voortdurend steekspel tussen de stoere Madeleine en de steelse Arnaud. De stoerheid van de vrouw verbergt haar tergende onzekerheid. Ze is bezeten van de ondergang van de wereld. Met het apocalyptische eindspel van de film lijkt ze hierin haar gelijk te krijgen.
Les Combattants is een rake schets van wat jonge mensen beweegt in het huidige tijdsgewricht. Ze staan enigszins onzeker en apathisch in het leven. De rolverdeling tussen man en vrouw is minder duidelijk dan in het verleden. Heel terloops zijn dergelijke thema’s in de film verwerkt. Dat geeft het geheel een aangename diepte.
Madeleine, gespeeld wordt door Adèle Haenel, is een complex personage. Voortkomend uit een bourgeois gezin staan haar ambities en toekomstperspectief haaks op van die van haar ouders. Zien te overleven is haar grootste drijfveer. De manier waarop zij zich voorbereidt op de naderende Apocalyps is intens. Haar rebelse natuur botst met de dagelijkse praktijk van de beroepsmilitairen die haar trainen. Die botsingen leveren een belangrijk deel van de aanstekelijke humor op.
Arnaud, gespeeld door Kévin Azaïs, is een raak getroffen contrast. Hij werkt voor een familiebedrijf en staat meer ontspannen in het leven. Hier en daar is te lezen dat Les Combattants een romantische komedie zou zijn. Gelukkig heeft regisseur Cailley ervoor gewaakt om in dergelijke clichés te vervallen. Dat de twee vechtende tortelduiven voor elkaar vallen is geen verrassing. Maar zoiets als een happy end past niet in deze film, wel een aangenaam open einde.
Les Combattants is een simpel verhaal met een robuuste inborst. De verrassende wendingen maken de film interessant. Het resultaat is een verfrissende en aanstekelijke mengeling van komedie en drama, een grote verrassing van het lopende filmjaar. Adèle Haenel werd bekend met haar sublieme rol in Naissance des Pieuvre (2007). Nu doet ze er nog een schepje bovenop en speelt een meesterlijke rol. Deze actrice gaat een grote toekomst tegemoet.
Ulrik van Tongeren