De 34-jarige Canadese steracteur Bryan Gosling maakte vorig jaar zijn regiedebuut met zijn aangenaam grillige en excentrieke Lost River. De film werd slecht ontvangen door de pers op het filmfestival van Cannes. Dat is tamelijk opzienbarend in een wereld waarin veel slechtere films de hemel in worden geprezen.
Het verhaal speelt zich af in een vervallen buitenwijk van Detroit waar de meeste woningen onbewoond zijn. Moeder Billy (Christina Hendricks) heeft geldproblemen en dreigt uit haar woning te worden gezet. Om dat te voorkomen gaat ze werken in een ranzige nachtclub. Haar tienerzoon beleeft zijn eerste kalverliefde met een vreemd buurmeisje. Hij maakt bovendien mot met een plaatselijke bendeleider.
Lost River belichaamt een Amerika waar de crisis flink heeft toegeslagen. De voornaamste inkomstenbron voor de overgebleven bevolking lijkt het slopen en verkopen van koper uit leegstaande huizen. Ondanks het feit dat de harde realiteit getoond wordt, is het een dromerige poëtische vertelling. Vooral de nachtelijke scènes maken vanwege het kleurgebruik indruk. En de getoonde jeugdliefde is lief en aandoenlijk.
De nachtclub waar moeder Billy voor werkt is een plek waar onuitsprekelijke perversiteiten plaatsvinden. Deze fraai vormgegeven locatie lijkt zo afkomstig te zijn uit een David Lynch film. Voornaamst geopperde filmkritiek op Lost River is dan ook dat het een kopie van het werk van Lynch is. Maar ook van het werk van Nicolas Winding Refn waarvoor Gosling tweemaal acteerde (Drive, Only God Forgives).
Niettemin heeft Gosling zijn eigen draai gegeven aan het thema van een perverse wereld in ontbinding. Het kritiekpunt dat de film onsamenhangend zou zijn, snijdt geen hout. Hij heeft er misschien teveel in willen proppen, maar dat is het manco van menig regiedebuut. De regisseur leeft zijn obsessies uit in de film waardoor het geen saaie doorsnee productie is geworden. Het resultaat is een grillige en onvoorspelbare reis door de onderbuik van Amerika.
Dat de film een sterke plot ontbeert, is nauwelijks een bezwaar te noemen. De onmiskenbare schoonheid van de beelden en de ijzersterke vertolkingen maken het tot een bezienswaardige kijkervaring. Christina Hendricks als moeder en Ben Mendelsohn als de ranzige nachtclubeigenaar excelleren. Merkwaardig dat Lost River hier slechts één week in de bioscoop te zien is zoals de distributeur via Twitter meldt. Jammer, want Gosling heeft zonder twijfel een sterk en intrigerend regiedebuut afgeleverd. Het zou wel eens kunnen uitgroeien tot een cultfilm.
Ulrik van Tongeren