Image_01
Image

VFFDe tweede editie van het Vlaamse Film Festival beoogt een zo breed mogelijk spectrum van de huidige Vlaamse cinema te tonen, zowel nieuwe producties als recente hoogtepunten. Er is tevens grote aandacht voor korte films en er zijn talkshows met filmmakers.

Image (2014) van het Belgisch-Marokkaanse regisseursduo Adil El Arbi (26) en Bilall Fallah (28) gaat over het wel en wee van probleemjongeren in de beruchte Brusselse wijk Molenbeek. Deze regisseurs zijn de jonge honden van de Vlaamse cinema. Opstandig en assertief hebben ze met hun speelfilmdebuut een knuppel gegooid in de multiculturele samenleving van België.

Ambitieus onderzoeksjournaliste Eva (Laura Verlinden) werkt voor een Vlaamse tv-zender. Ze gaat op onderzoek uit naar probleemjongeren in Molenbeek waar een paar jaar eerder ernstige rellen plaatsvonden tussen allochtone jongeren en de politie. Eva ontmoet Lahbib (Nabil Mallat), een zware jongen van Marokkaanse afkomst, die haar gids wordt door de ‘gevaarlijke’ wijk. Eva laat zich meeslepen door haar verhaal. De tv-bazen hebben echter andere plannen met het explosieve materiaal dat ze filmt. Het leidt tot een verbijsterende climax.

Image is het omgekeerde van een politiek correct verhaal. Het doel van de filmmakers was om juist geen genuanceerd beeld te schetsen van de gespannen relatie tussen de media en de allochtone gemeenschap. De huidige problemen en de wijze waarop de media die belichten, worden enigszins opgeklopt gepresenteerd in de film. Clichés en vooroordelen over probleemjongeren worden voluit voor het voetlicht gebracht. Eigenlijk is het gebrek aan nuancering een verfrissend aspect van Image. De regisseurs ontkennen in ieder geval niet dat er grote problemen zijn.

Image_02
Image

Hoofdpersoon Lahbib is uiterst gewelddadig, maar de regisseurs hebben hun personage wel degelijk ook diepte mee gegeven. Nabil Mallat voorziet zijn rol van een verschroeiend charisma. Ook de wijze waarop de nieuwszender in beeld wordt gebracht, is onthutsend scherp. De journalisten en tv-bazen gaan gretig over de scheef wat betreft hun nieuwsgaring over allochtonen. De druk van de kijkcijfers is enorm, sensatie scoort. Volgens de filmmakers is de realiteit in medialand nog een stuk erger, ze kunnen het weten. El Arbi en Fallah liepen stage bij een tv-zender.

Image is een woedend betoog over de multiculturele samenleving in België. De film balanceert op de rand van populisme en gaat hier en daar tergend kort door de bocht. Deze gewaagde aanpak echter heeft wel een pittige film opgeleverd, een ideaal discussiestuk. Ondertussen zijn de regisseurs hun film Black, die gaat over Brusselse jeugdbendes, aan het afronden. Dat klinkt veelbelovend. Waarom worden dergelijke films niet in Nederland gemaakt?

Aan het andere eind van het Vlaamse filmspectrum bevindt zich Lucifer (2014) van regisseur Gust van den Berghe. Hij heeft een adaptatie van Vondels gelijknamige treurspel gemaakt. De opstandige engel Lucifer landt nog even op aarde voordat hij naar de hel verbannen wordt. In een Mexicaans dorpje brengt hij de bewoners in grote verwarring.

Lucifer werd volledig in Mexico opgenomen, onervaren acteurs vervullen de rollen. In zijn derde speelfilm zet de experimentele filmmaker Van den Berghe nog een tandje extra bij. Hij ontwierp een speciale camera waardoor het filmkader rond is in plaats van rechthoekig. Dat levert een claustrofobisch effect op. Het resultaat is een overweldigende filmervaring maar tegelijk uiterst vermoeiend om te ondergaan.

Lucifer
Lucifer

Van den Berghe krijgt veel prijzen op internationale filmfestivals uitgereikt. Men ziet in dat de regisseur een uniek talent is die een baanbrekende nieuwe filmtaal heeft ontwikkeld. Ook hier dringt de vraag zich op waarom we in Nederland niet een dergelijk talent hebben. Onvermijdelijk aspect van dit Vlaamse Film Festival is die voortdurende vergelijking tussen Nederland en Vlaanderen.

Op dit moment worden er veel betere films gemaakt in Vlaanderen. Films met gewaagde onderwerpen, zowel poëtisch als rauw zijn van karakter. In Nederland hebben we Alex van Warmerdam die met kop en schouders boven de rest uitsteekt. In Vlaanderen hebben ze een peloton van interessante filmmakers. Denk aan Felix van Groeningen (The Broken Circle Breakdown) die de obsederende mengeling van rauwheid en poëzie briljant tentoon spreidt. Niks mis mee om een beetje jaloers te zijn op onze zuiderburen.

Ulrik van Tongeren

 

Door ravage

Abonneer
Laat het weten als er

*

0 Reacties
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties