ruig en verwoestend kan zij zijn
golven die met kracht beukend
land en huis wegvagen
dier en mens ontredderd achterlaten
onberekenbaar hels water

de zee

sereen en kalm kan zij zijn
vol overgave voor plant en dier
aldaar in de diepte van
het zuiverende water
vol zeewier in de kraag op het zand

de zee

ik hou van haar oneindigheid
haar horizon waar ik naar zwem
het koele donker langs mijn huid
die geprikkeld wordt door tegenstroom
mijn blik volgt de ondergaande zon