De behoorlijk overvolle film The Paradise Suite biedt een maatschappijkritische blik op het lot van migranten in Nederland. Het is een mozaïekvertelling waarin zes buitenlandse personages elkaars wegen kruisen. Complex en ambitieus is deze film van de Nederlandse regisseur Joost van Ginkel zeker, als is het geen overtuigend geheel geworden.
De Bulgaarse Jenya (Anjela Nedyalkova) wordt met gouden beloften naar Nederland gehaald. In plaats van modellenwerk belandt ze in de illegale prostitutie. Haar ‘baas’ Ivica (Boris Isakovic) is een Servische oorlogsmisdadiger die ongestoord zijn smerige vrouwenhandel kan uitvoeren. De Servische Seka, wier zoon werd vermoord door Ivica, is hem op het spoor. De vrouw zint op wraak. De illegale rozenplukker Yaya (Isaka Sawadogo) uit Afrika heeft een goed hart en weinig geluk. Voorts is er de Zweedse regisseur Stig die met zijn jonge zoon naar Nederland verhuist. Dit verhaal hangt er helaas een beetje bij.
Bij het bekijken van The Paradise Suite valt op hoe ingewikkeld een dergelijke mozaïekvertelling is. Je ziet als het ware het schema aan de muur hangen waarop de personages en hun ervaringen staan vermeld. Het is ook een keurslijf om zoveel personages en verhaallijnen tot een bevredigend geheel te maken. De verhaallijn van Jenya is het meest aangrijpend. Haar lijdensweg doet écht pijn, met haar inwijding in de vorm van meervoudige verkrachting en gewelddadig gedwongen worden tot prostitutie. Regisseur Van Ginkel heeft hier alles uit de kast gehaald om zijn betoog kracht bij te zetten.
The Paradise Suite is een film vol bruut geweld. Nederland is volgens het scenario een land waarin migranten meedogenloos worden uitgebuit. De Nederlanders komen er in de film eveneens niet goed vanaf. Gelukkig zit de Afrikaan Yaya in het verhaal verwerkt, overtuigend en sterk vertolkt door Isaka Sawadogo, een baken van medemenselijkheid hetgeen de film goed kan gebruiken. Want het is allemaal nogal zwart-wit, bruut, en uitzichtloos. Van Ginkel laat zien dat hij niet van nuances houdt. Ivica, de slechterik, is een meedogenloze vrouwensmokkelaar en tevens een liefdevolle vader met een pasgeboren baby. Dat is nét even te schematisch bedacht om te kunnen overtuigen.
The Paradise Suite is een nogal onevenwichtig geheel geworden. Er wordt weliswaar gedegen geacteerd door de buitenlandse acteurs, maar dat kan niet verhullen dat de meeste verhaallijnen onvoldoende boeien. De regisseur toont ambitie met zijn portret van een door onrecht ontregeld Nederland. Wellicht is een mozaïekvertelling te hoog gegrepen voor de tweede speelfilm van deze jonge cineast. Minder verhaallijnen en meer nuance hadden ongetwijfeld een overtuigender film opgeleverd. Desondanks is The Paradise Suite verkozen tot de Nederlandse inzending voor de Oscars.
Ulrik van Tongeren